basisinkomen experiment canada

Accept Cookie Policy

Special announcement..

Free admission on Canada Day, July 1st, from 10 a.m. to 5 p.m.

Manitoba’s Mincome experiment Manitoba’s Mincome experiment

Research into guaranteed annual income, poverty and human rights

By Travis Tomchuk Published: August 10, 2022

• Civil and political rights

Photo: University of Manitoba, Winnipeg Building Index

• Facebook facebook

Poverty is a human rights issue. But what sorts of government policies and programs can really make a difference? A landmark study performed in Manitoba showed that guaranteed annual income could improve the lives of people in poverty.

The worldwide loss of jobs and income due to COVID‐19 required extensive and expensive government support. The severe economic impacts of the pandemic renewed interest in the idea of a “guaranteed annual income.” Under such a program, governments ensure a minimal level of income for those who need it most. Some have called on Canada to implement this sort of national guaranteed income program. And it’s not that far‐fetched: this type of program did exist briefly in Manitoba during the 1970s. It was known as Mincome.

Poverty is often just seen as a lack of income, but it’s about much more than money. People who live in poverty face many barriers accessing well‐paying jobs, education and training programs, and medical and dental care. Poverty prevents people from living with dignity and opportunity. It deprives them of many rights that more affluent people enjoy.

Structural issues such as racism, gender discrimination and ableism marginalize some people much more than others. Women, transgender and non‐gender‐conforming people, people with disabilities, and people who are Indigenous, Black and otherwise racialized are more likely to experience the harmful and disempowering effects of poverty.

People work hard and it’s still not enough.

Doreen Henderson, Mincome participant.

The Mincome program

Eric Richardson was a young teen when his parents Amy and Gordon started on the Mincome program. He noticed a difference in their lives right away. In a 2016 interview he described his family as being poor and says: “We always had enough to eat, we always went to school, and always had clothes. But there were no extras.” 1

Then, as now, basic dental care was one of those “extras” that people in poverty can rarely afford. Richardson recalls: “It was about that time that I had my first trip to the dentist.” He was the only one of his parents’ six children able to do so at that time. “The reason I remember that was because I had ten cavities and got them all filled over two days.” Though he recounts with laughter the painful fact that there was no option to freeze his mouth back then, Richardson says: “How lucky I am that I still have my teeth today.” 2

In this 2014 image, Dauphin resident Amy Richardson shows her family photographs to the camera. She said Mincome meant she could take her children to the dentist for the first time.

The research program that studied Mincome (derived from the words Manitoba, minimum and income) ran from 1974 to 1979. It set out to determine four things:

• If a guaranteed annual income would cause people to leave the workforce.
• How such a program could be administered.
• The social effects on the communities involved.
• If it could act as an alternative to existing social assistance programs such as welfare.

These remain important questions for poverty reduction policies and programs today, including debates over guaranteed annual income.

The two main sites of the Mincome experiment were Winnipeg and Dauphin, a small town in western Manitoba. 3  Twelve hundred low‐income households in Winnipeg were selected randomly. Dauphin became what is known as a “saturation site.” This meant every family in the town and surrounding rural era were eligible to join the program. However, not all who were asked to participate did so. Other rural communities were also involved in the project as a control group to compare with the Dauphin participants. 4

Carrying out the guaranteed income experiment

In a 2016 interview, Ron Hikel, the executive director of the Mincome project, described the intent of the experiment: “Mincome provided people with assurance that whatever happens in their life, they will be able to put food on the table and a roof over their heads.” 5  The program was designed to relieve the worst deprivations and uncertainties of poverty while still encouraging employment.

In Winnipeg, the randomly selected low‐income households received three levels of payment: $3,800, $4,800, or $5,800 per year for a four‐person household ($18,780, $23,722, and $28,664 in 2020 dollars). In contrast, all participating low‐income households in Dauphin were paid $4,800. The work status of each participant household was not a factor in the amount received. These amounts were paid out on a monthly basis.

Edward Schreyer, Premier of Manitoba from 1969–1977. Schreyer initiated the Mincome project.

The experiment tried different approaches to reducing Mincome payments according to employment income. In Dauphin, Mincome payments were cut back at a 50% rate. For every dollar of employment income that came in, the family Mincome payment would be cut by 50 cents. For example, a family of four in Dauphin would receive $4,800 from Mincome, but if they earned $2,000 from work, they would lose $1,000 of Mincome and their total income would be $5,800. 6 In Winnipeg, rates of 35%, 50%, and 75% were deducted from the corresponding annual Mincome payments of $3,800, $4,800, or $5,800. 7

“This created incentive for people to work because they were always better off if they worked than if they didn’t,” explained health economist Evelyn Forget, who has written extensively on the Mincome project. “At the same time, it meant that a lot of the working poor would receive at least some supplement under this program that they would not have been eligible for under welfare.” 8

People who took part were required to participate in a lengthy interview, fill out surveys on a quarterly basis and submit income reports each month. Participants were free to join or leave the program at any time. They did not have to prove they needed the money, nor did they have to justify how the money they received was spent.

This approach was in stark contrast to the welfare system, which has strict criteria for who can access social assistance and how recipients spend their funds. There was also less social stigma attached to receiving Mincome payments as opposed to being on welfare largely due to Mincome being pitched as a social experiment. 9

Mincome provided people with assurance that whatever happens in their life, they will be able to put food on the table and a roof over their heads.

Ron Hikel, Mincome project Executive Director

Mincome results and why it ended

The Mincome project came to an end in 1979 after both the Manitoba NDP and federal Liberals lost elections that year. The program was considered too expensive by the incoming provincial and federal governments and was cancelled.

Photo slider

Coverage of the cancellation of the Mincome project in 1979. The headlines contradict the Director’s statements that the program’s outcome would not be known until the data was analyzed.

Slideshow controls

All the data collected by the Mincome experiment remained unstudied until the 1980s. Since then, researchers have pored over the mountain of documents created during the project to analyze the outcomes.

Researchers learned that there were a number of positive results. Involvement in the Mincome project didn’t cause a significant labour force reduction in Dauphin, as some critics of the program feared. The program’s approach to reducing payments based on income meant that it was better for participants to remain working as opposed to leaving the work force. Most participants continued to work.

Two notable groups of people did use Mincome to stay out of the work force. New mothers chose to stay at home longer with their babies and teenaged boys stayed in school instead of dropping out before Grade 12 to help support their families. The opportunity for students to stay in school was reflected in the higher graduation numbers and university enrollments seen during the experiment.

The data collected during the Mincome experiment also showed that Dauphin had lower rates of domestic violence, work‐related injuries, farm and motor vehicle accidents, and mental illnesses than in surrounding areas. This illustrates both that poverty has wide‐reaching consequences and that Mincome had positive outcomes for the whole community.

Life after Mincome

For families that were just getting by before their involvement in the Mincome experiment, the extra monthly income helped ease the stress of having enough money to meet basic needs. Amy Richardson, mother of Eric, told the Winnipeg Free Press in 2009 that the point of the Mincome project was “to bring your income up to where it should be. It was enough to add some cream to the coffee.” Contrary to the opinions of many who opposed the Mincome experiment, the program only alleviated poverty and did not replace working income.

City of Dauphin, 1970s. Dauphin was chosen for the study because it was relatively isolated, and its population was large enough to provide meaningful data without undue effort or expense.

The end of the Mincome project meant that those families who participated in Mincome had their supplementary incomes abruptly terminated. As Eric Richardson says: “You’ve got this two years of this extra [income] and then all of a sudden you go back to the way it was.”

Doreen Henderson felt that Mincome was a positive program. During the experiment, she stayed at home to raise her two children while her husband Hugh worked as a janitor. “People work hard and it’s still not enough,” said Henderson. “They should have kept it. It made a real difference.” 12

The COVID‐19 pandemic has caused economic disruption and widespread job losses. As a result, many Canadians experienced financial jeopardy. The federal government created the Canada Emergency Response Benefit (CERB) in 2020 to help Canadians who have lost their jobs. (CERB is now part of the Employment Insurance program.) CERB provided up to $2,000 per month for those who met the eligibility criteria. The impact of the pandemic and the effect of CERB have led for calls for a guaranteed basic income so Canadians are able to meet their needs regardless of circumstances.

Ask yourself:

How are people experiencing poverty treated in your community?

What aspects of modern life are more difficult when you have less money?

How do stereotypes and biases affect people’s work, housing and financial opportunities?

Travis Tomchuk is Curator, Canadian human rights history. He has been developing content and exhibitions at the Museum on a wide range of human rights subjects since 2012.

• Sharon Chisvin, interview with Eric Richardson, 2016.
• Dauphin, a town with a population of about 10,000 in the 1970s, was selected as the saturation sight for the Mincome project because it is 300 kilometres from Winnipeg and because the community was homogenous, with a largely Ukrainian Canadian population.
• Evelyn L. Forget, "The Town with No Poverty: The Health Effects of a Canadian Guaranteed Income Field Experiment," Canadian Public Policy 37.3 (2011): 288.
• David Calnitsky and Jonathan P. Latner, “Basic Income in a Small Town: Understanding the Elusive Effects on Work,” Social Problems (2017): 4.
• Wayne Simpson et al., “The Manitoba Basic Annual Income Experiment: Lessons Learned 40 Years Later,” Canadian Public Policy 43.1 (2017): 88
• Sharon Chisvin, interview with Evelyn Forget, 2016.
• David Calnitsky, “More Normal than Welfare: The Mincome Experiment, Stigma, and Community Experience,” Canadian Review of Sociology 53.1 (2016): 29–30.
• Forget 290–291, 294–299.
• Forget 294–299.
• Whitney Mallet, “The Town Where Everyone Got Free Money,” Vice, 13 June 2022 ( https://www.vice.com/en/article/nze99z/the-mincome-experiment-dauphin ).

Suggested citation

Suggested citation : Travis Tomchuk. “Manitoba’s Mincome experiment.” Canadian Museum for Human Rights. Published August 10, 2022. https://humanrights.ca/story/manitobas-mincome-experiment

Recente experimenten met het basisinkomen in hoge-inkomenslanden

Is er al ervaring met het basisinkomen?

INclusion helpt bij graven eerste waterput Welle (Oeganda)

Er is in de afgelopen 10 à 15 jaar sprake van een sterk toenemende belangstelling voor het basisinkomen en een veelheid van experimenten, wereldwijd: van de VS tot Korea, en van Zuid-Afrika tot Finland. In Nederland waren er experimenten op gemeentelijk niveau.

Dit is het tweede deel van een vierdelige blog over ervaringen met het basisinkomen wereldwijd.

Toenemende belangstelling in Nederland

Na zo’n twintig jaar ‘radiostilte’ kwam er ook in Nederland weer aandacht voor het basisinkomen. De VPRO besteedde er in enkele afleveringen van Tegenlicht serieuze aandacht aan. Het AVROTROS-programma Radar nam zelfs het initiatief tot een petitie voor een basisinkomen voor 55-plussers. Deze petitie werd 113.344 keer ondertekend. Rutger Bregman schreef er een boek over, ‘Gratis geld voor iedereen’, dat een wereldwijde bestseller werd. En recentelijker waren er experimenten in Nederlandse gemeenten, waarover later meer.

Zoals eerder al besproken is er ook in politieke partijen veel discussie over het basisinkomen en neemt de steun toe. In de media wordt hier nog weinig aandacht aan besteed. Dit is waarschijnlijk mede omdat de discussie in de partijen en het opnemen van het basisinkomen in partijprogramma’s vooral komt door druk vanuit de achterban, terwijl de top van de partijen die positief staan tegenover het basisinkomen zich er publiekelijk nog niet sterk voor wil maken.

We gaan nu eerst in op de experimenten in Europa, de VS en andere hoge-inkomenslanden en daarna op de pilots in lage- en midden-inkomenslanden. Dit is deel twee van een serie. Voor wie het eerste gedeelte heeft gemist, klik hier .

Verenigde Staten, 2018- heden

Alleen al doordat de inwoners van Alaska nog steeds jaarlijks het Alaska Permanent Fund dividend ontvangen en de stamleden van de Eastern Band of Cherokee Indians het per-capita dividend, blijven de VS de voorloper wat betref het basisinkomen.

De afgelopen jaren kwam het basisinkomen in de media in de VS weer volop in de belangstelling te staan. In de presidentsverkiezingen van 2020 was een basisinkomen van 1000 dollar per maand voor elke volwassene het speerpunt in het verkiezingsprogramma van de democratische presidentskandidaat Andrew Yang . Hij noemde het freedom dividend . Daarnaast pleiten ook bekende voormannen van de grote techbedrijven in de VS, zoals Elon Musk (Tesla, SpaceX) en Mark Zuckerberg (Facebook) voor invoering van een basisinkomen. Recente experimenten in de VS worden voor een groot deel vanuit deze techindustrie gefinancierd.

In 2018 startte in de stad Jackson in de staat Mississippi The Magnolia Mother’s Trust. Het wordt uitgevoerd door The Economic Security Project waarbij Chris Hughes betrokken is, een van de oprichters van Facebook. In het kader van dit programma krijgen arme zwarte moeders een jaar lang een basisinkomen van 1000 euro per maand. In totaal hebben nu 130 vrouwen dit basisinkomen ontvangen en sinds april 2021 ontvangen nog eens 100 vrouwen een jaar lang 1000 euro per maand. De positieve resultaten zijn onder andere dat de voeding in de gezinnen verbeterde en dat meer moeders hun middelbare school afrondden.

Een ander project startte in de stad Stockton in Californië in 2019: de Stockton Economic Empowerment Demonstration . In dit gerandomiseerd experiment ontvingen 125 gezinnen in arme wijken 500 dollar per maand gedurende twee jaar, zonder enige vereiste of verplichting. Zij werden in het onderzoek vergeleken met een controlegroep die geen basisinkomen ontving. Een van de resultaten was dat het percentage dat fulltime werkte toenam van 28% naar 40%. In de controlegroep was er een kleinere toename van 32% naar 37%. Er was een significante verbetering van gezondheid en een afname van zorgen, angsten en depressieve gevoelens.

De positieve uitkomst van het experiment in Stockton leidde tot de oprichting door de burgemeester van Stockton en The Economic Security Project van Mayors for a Guaranteed Income . In juni 2020 hadden zich 50 burgemeesters bij het pleidooi voor invoering van een basisinkomen aangesloten, waaronder burgemeesters van grote steden als Los Angeles, San Francisco en Houston..

Finland 2017–2018

De belangrijkste bevindingen van het experiment waren, dat er maar een klein (positief) effect op de arbeidsparticipatie was, en dat de ontvangers van het basisinkomen een grotere economische zekerheid en een beter psychisch welbevinden ervoeren.

Het experiment kreeg ook in Nederland enige aandacht in de media. Daarbij werd veelal geconcludeerd dat het mislukt was, omdat de arbeidsparticipatie niet significant toenam.

De vraag is waarom in dit experiment, en ook bij de experimenten in Nederland, een toename van de arbeidsparticipatie als doel werd gesteld, terwijl de belangrijkste kritiek op het basisinkomen altijd is geweest dat het zou leiden tot een vermindering van de arbeidsparticipatie. Vanuit dat perspectief gezien zou het experiment in Finland eerder geslaagd genoemd moeten worden, omdat er geen afname van de arbeidsparticipatie was.

Als de discussie wordt versmald tot het effect op arbeidsparticipatie - waar we in deze reeks ook teveel aan toegeven in een poging om de kritiek op dit punt te pareren - dan raakt buiten beeld wat de filosofie achter en belangrijkste doelen van het basisinkomen zijn. Betaald werk is niet het doel van een basisinkomen. Juist een herwaardering van onbetaald werk is een van de beoogde effecten van een basisinkomen. En het gaat vooral om een vermindering van armoede en ongelijkheid, en een vergroting van de individuele vrijheid en kansengelijkheid.

Canada, Ontario 2017-2019

Van 2017 tot 2019 werd een variant op het basisinkomen getest door de regering van de Canadese provincie Ontario. Deze Ontario Basic Income Pilot had een begroting van 150 miljoen dollar. Net als bij de experimenten in de jaren zeventig ging het hier om een gegarandeerd inkomen voor huishoudens door middel van een negatieve inkomstenbelasting. De hoogte van het gegarandeerde inkomen lag op de armoedegrens. Eenpersoonshuishoudens ontvingen 16,989 Canadese dollars, paren $ 24,027. Van elk zelf verdiend inkomen werd 50% ingehouden.

Spanje, Barcelona, 2017-2018

De Europese Unie financierde een project in Barcelona, B-Mincome , om te testen hoe financiële ondersteuning en activerend werkgelegenheidsbeleid het beste gecombineerd kunnen worden om mensen te helpen. Het ging bij dit experiment om een gegarandeerd inkomen voor huishoudens. Aan het project namen 950 huishoudens uit de armste wijken van Barcelona deel. Er werden verschillende combinaties getest. Zo werd bij een deel van de participanten de inkomenssteun gekoppeld aan de verplichting om deel te nemen aan activerende werkgelegenheidsprogramma’s, terwijl dat voor anderen niet gold. Ook was er een verschil in de verrekening van inkomsten: bij de ene groep werden alle eigen inkomsten in mindering gebracht, bij anderen slechts een deel.

uit het executive report B-Mincome

De resultaten waren wisselend. Er was een significante afname van arbeidsparticipatie, maar tegelijkertijd meer tevredenheid met de eigen economische situatie en ook een grotere mate van welbevinden. Dit lijkt erop te duiden dat financiële zekerheid en zelfbeschikking voor mensen belangrijker kan zijn dan het hebben van werk, bijvoorbeeld omdat dit werk door een lage beloning of slechte arbeidsomstandigheden juist afbreuk doet aan het welbevinden.

De groep met verplichte deelname aan activerende programma’s presteerden beter qua arbeidsparticipatie en welbevinden dan degenen die hiertoe niet verplicht waren. Het ging hierbij om zeer breed opgezette programma’s, die niet alleen gericht waren op betaald werk. De onderzoekers denken dat het positieve effect met name te danken is aan de grotere sociale interactie en het vergroten van kennis van mogelijkheden.

In het onderzoek wordt expliciet opgemerkt, dat het project op een specifieke doelgroep was gericht (de tien armste wijken van Barcelona) en dat de resultaten niet geëxtrapoleerd kunnen worden naar Barcelona, Catalonië of Spanje als geheel.

Spanje, Ingreso Minimo Vital, 2020-heden

Dit project van de Spaanse regering kreeg relatief veel aandacht in de Nederlandse media, waarbij vaak werd gesteld dat het de bedoeling van het plan was om een basisinkomen in te voeren. Echter, alhoewel het plan voor Spanje een stap vooruit is, gaat het hierbij slechts om een inkomensgarantie die vergelijkbaar is met de bijstand in Nederland. Elk zelf verdiend inkomen wordt afgetrokken, er bestaat een sollicitatieplicht, en de hoogte van het minimuminkomen wordt per huishouden bepaald. En de bedragen die worden uitgekeerd zijn zelfs een stuk lager dan de bijstandsuitkeringen in Nederland. Voor alleenstaanden is het bedrag bijvoorbeeld maximaal 462 euro.

Duitsland, HartzPlus, 2019-2022

In Duitsland zijn er twee basisinkomenpilots vermeldenswaardig, die ten tijde van het schrijven van dit artikel (juli 2021) nog lopen. Het eerste is het HartzPlus experiment , waarbij 250 willekeurig geselecteerd ontvangers van een HartzPlus uitkering (vergelijkbaar met een bijstandsuitkering in Nederland) gevrijwaard worden van kortingen. Als de uitkeringsinstantie iemand een korting op de uitkering oplegt, om welke reden dan ook, wordt de uitkering weer tot het volledige bedrag aangevuld door Sanktionsfrei , de particuliere organisatie die het experiment uitvoert. In het experiment wordt onderzocht wat de zekerheid en vrijheid die dit geeft aan de deelnemers voor hen betekent. De 250 ontvangers worden vergeleken met een controlegroep van eveneens 250 uitkeringsgerechtigden, die deze garantie niet krijgen. De studie wordt uitgevoerd door het Institut für empirische Sozial- und Wirtschaftsforschung in Berlijn.

Het gaat in dit experiment niet om een basisinkomen, want als deelnemers werk vinden en voldoende inkomen krijgen, dan vervalt hun uitkering en ook de eventuele aanvulling op de uitkering. Maar het experiment test wel een aspect van het basisinkomen, namelijk de zekerheid van een gegarandeerd inkomen, vrij van verplichtingen en sancties.

Duitsland, Pilotprojekt Grundeinkommen, 2021-2024

Het tweede project in Duitsland, Pilotprojekt Grundeinkommen , is dit jaar gestart en gaat verder. Uit twee miljoen mensen die zich voor het project hebben aanmeld, zijn 122 deelnemers geselecteerd die gedurende drie jaar een basisinkomen van 1200 euro per maand ontvangen. Om met zo’n beperkte groep toch conclusies te kunnen trekken, zijn de deelnemers geselecteerd uit een begrensde onderzoekspopulatie: alleenwonenden met een leeftijd tussen de 21 en 40 jaar en een inkomen tussen de 1200 en 2600 euro per maand.

Het gaat in dit experiment wel om een echt basisinkomen: de ontvangers krijgen de 1200 euro per maand onvoorwaardelijk, onafhankelijk van het inkomen dat ze zelf verdienen en zonder enige verplichting (behalve deelname aan het onderzoek). Dus ook als iemand zelf al een inkomen verdient dat genoeg is om van te leven, dan krijgt diegene daar bovenop toch nog de 1200 euro per maand, drie jaar lang. Daarmee gaat dit pilotproject verder dan de meeste andere experimenten.

Het experiment wordt gefinancierd door middel van crowdfunding, inmiddels al door meer dan 187.000 mensen. Het onderzoek wordt uitgevoerd door het Deutsches Institut für Wirtschaftsforschung (DIW) in Berlijn.

Er zijn nu nog geen onderzoeksresultaten van de twee experimenten in Duitsland.

Zuid-Korea, Gyeonggi’s Youth Basic Income program, 2016-heden

Ook in Zuid-Korea is er volop aandacht voor het basisinkomen. Een eerste project startte in 2016 in de stad Seongnam, waar zo’n 3500 jongvolwassenen het basisinkomen ontvingen. Dit Youth Basic Income werd in 2019 uitgebreid naar 31 steden in de hele provincie Gyeonggi tot zo’n 150.000 ontvangers. Gyeonggi is qua inwonertal met meer dan 12 miljoen inwoners veruit de grootste provincie in Zuid-Korea. Het project houdt in dat jongeren van 24 jaar die tenminste drie jaar in de provincie wonen viermaal per jaar recht hebben op uitbetaling van 1 miljoen Koreaanse Won, omgerekend ruim 740 euro (per jaar dus een kleine drieduizend euro, zo’n anderhalf gemiddeld maandinkomen). Ze krijgen dit in een regionale valuta. De uitbetalingen zijn onvoorwaardelijk, zonder werk- of sollicitatieplicht en onafhankelijk van andere inkomsten. Het wordt uitbetaald in een regionale valuta, die alleen in de provincie zelf bij kleine bedrijven, winkels en op markten besteed kan worden om de lokale ondernemers te steunen. Voor jongeren als eerste doelgroep van een basisinkomen is onder meer gekozen vanwege de hoge werkloosheid onder jongeren. Het ontvangen geld moet binnen een bepaalde periode besteed worden.

In een eerste onderzoe k blijkt dat de meeste jongeren en ondernemers heel positief zijn over het project.

In 2020 werd besloten in verband met Covid-19 om iedere burger van de provincie recht te geven op 250.000 Won. Daarnaast loopt het Youth Basic Income programma nog steeds door. Het is meer dan alleen een experiment: de bedoeling is dat het blijft doorgaan, totdat het uiteindelijk opgaat in een basisinkomen voor alle inwoners in Gyeonggi, en uiteindelijk heel Zuid-Korea..

Als opmaat daarnaartoe wordt nu een tweede experiment voorbereid, Rural Basic Income . De start is in de 2e helft van 2021 gepland. Het is de bedoeling dat een landelijk gebied wordt uitgekozen in Gyeonggi, waar alle inwoners een periodieke betaling ontvangen – ook weer in een regionale valuta - ongeacht hun inkomen, werkstatus of vermogen. De provinciale regering heeft 2,7 miljard Won, ruim 2 miljoen euro, voor het project gereserveerd. Op dit moment zijn de plannen om tussen de 3.000 en 7.000 mensen een bedrag per maand te geven, variëren van 100.000 Won tot 500.000 Won (74-371 euro), gedurende twee jaar. In het onderzoek zullen de ontvangers vergeleken worden met een vergelijkbare controlegroep op werkstatus, economisch en psychisch welzijn, en ongelijkheid.

Japan, Maezawa Basic Income Social Experiment 2020

In Japan besloot de miljardair Yusaku Maezawa een basisinkomenexperiment uit te voeren, door in 2020 aan 1000 mensen elk 1 miljoen yen te geven, zo’n 7.650 euro. De ontvangers werden willekeurig geselecteerd uit zijn Twitter-volgers. Een eerste onderzoek liet zien, dat de ontvangers van het geld veel vaker van plan waren (3,9 keer vaker dan een controlegroep) een eigen bedrijf te starten, dat 70% zich gelukkiger voelde en dat het aantal echtscheidingen onder de ontvangers flink afnam van 1,5 naar 0,6 procent.

Nederland, 2019-2020

De eerder genoemde experimenten door Nederlandse gemeenten vonden plaats in 2019 en 2020. Sommige gemeenten wilden vergaande experimenten uitvoeren, zoals Amsterdam en Terneuzen, maar dit werd verboden door de landelijke overheid. Uiteindelijk mochten zes gemeenten experimenten uitvoeren met een ‘regelarme bijstand’ en met het toestaan van het bijverdienen van een bedrag boven op de bijstand, tot maximaal 199 euro. De zes gemeenten die meededen aan de experimenten waren: Groningen, Nijmegen, Utrecht, Wageningen, Tilburg en Deventer.

Amsterdam startte vervolgens een eigen experiment, waarbij bijstandsontvangers eerst tot 200 en later tot 219 euro boven op de bijstand mochten bijverdienen.

De belangrijkste vraag bij de experimenten was: wat werkt het beste om mensen aan het werk te krijgen? Kortom: ook bij deze experimenten werd net als bij het experiment in Finland vooral gekeken naar arbeidsparticipatie, terwijl dat niet het belangrijkste doel is van een basisinkomen. Ook door de beperkte omvang kunnen de experimenten niet als tests van het basisinkomen worden gezien. Toch testen de experimenten twee aspecten die een basisinkomen onderscheiden van een bijstandsuitkering, zij het in beperkte mate.

Het eerste is dat een basisinkomen onvoorwaardelijk is, er is geen sollicitatieplicht of andere verplichtingen. Voor een deel van de deelnemers aan de experimenten werden de plichten en regels versoepeld.

Het tweede kenmerk is dat bij een basisinkomen zelf verdiend inkomen niet gekort wordt op het basisinkomen, zoals bij een bestandsuitkering. In de experimenten mocht een deel van de participanten een deel van het zelf verdiende inkomen houden.

Wat hielden de experimenten in de zes gemeenten concreet in? Om Utrecht als voorbeeld te nemen: daar werden de deelnemers in vier groepen ingedeeld. Voor de eerste contolegroep bleef alles hetzelfde, de tweede groep kreeg minder regels opgelegd, de derde kreeg meer begeleiding bij het vinden van werk, en de vierde groep mocht bijverdienen. De uitkomst van de experimenten was dat alle alternatieven beter werkten dan het huidige beleid, maar de verschillen waren klein. Uiteindelijk zijn er door de beperkte opzet van de experimenten en de kleine verschillen geen harde conclusies te trekken.

Ook in andere gemeenten werden slechts kleine effecten gevonden, en die verschilden ook nog per gemeente. Soms werkte meer begeleiding het beste, soms minder regels en soms het mogen bijverdienen. Of er waren geen significant andere uitkomsten dan met het reguliere beleid. Ook verschilden de effecten per specifieke groep. Voor mensen die ver van de arbeidsmarkt af stonden werkte intensieve begeleiding het beste.

Het Centraal Planbureau heeft naar de experimenten gekeken en kwam tot de conclusie dat een minder strenge aanpak met minder verplichtingen om te solliciteren er niet toe leidt dat bijstandsgerechtigden minder aan het werk komen.

Amsterdam begon zoals gezegd op eigen houtje met een experiment . Sinds februari 2018 mochten 5000 mensen 50% van hun verdiensten houden, tot een maximum van 200 euro. De ervaringen hiermee zijn positief: 18 procent raakte uit de bijstand, terwijl dit bij een vergelijkbare controlegroep maar 8 procent was. Het experiment zou tot 1 maart 2021 doorlopen, maar vanwege de positieve resultaten is de regeling verlengd tot 31 december 2022. De regeling is daarbij aangepast : deelnemers mogen nu 30 procent van de inkomsten houden, met een maximum van 219 euro. Amsterdam zou zelfs verder willen gaan en tot 500 euro laten bijverdienen. Maar de landelijke overheid staat het niet toe om hiermee te experimenteren. Wageningen heeft inmiddels een soortgelijke regeling als Amsterdam: bijstandsgerechtigden mogen 25% van hun inkomsten houden, tot een maximum van 215 euro. Ook Rotterdam (werkbonus, 12,5%, maximum van €105,50 per maand), Doetinchem en Aalten (50%, maximum van 200 euro) zijn gestart met experimenten om bijverdienen in de bijstand toe te staan.

De experimenten lijken erop te duiden dat mogen bijverdienen en minder regels een positief effect kunnen hebben op de arbeidsparticipatie. Maar voor stellige conclusies zijn meer experimenten en onderzoek nodig.

Conclusies basisinkomen in hoge-inkomenslanden

Al met al zijn de resultaten wat betreft de arbeidsparticipatie bij recente experimenten in rijke landen wisselend. In sommige experimenten wordt geen verschil gemeten, in andere is er een afname van de arbeidsparticipatie en in weer andere juist een toename. Deze verschillen komen voort uit verschillen in de opzet van de experimenten, in de doelgroepen en in de omstandigheden. Op één punt was de uitkomst wel positief in alle experimenten waarin dit werd gemeten, namelijk een verbetering van het psychische welbevinden.

Meer experimenten zijn nodig, en met name grotere en langer durende experimenten, om wetenschappelijk verantwoorde conclusies te kunnen trekken. Echter, zulke grotere, langer lopende experimenten zijn er al, namelijk het Alaska Permanent Fund dividend en het casino-dividend van de Eastern Band of Cherokee Indians. En beide lijken in verschillende opzichten meer op een echt basisinkomen dan de recente experimenten in Europa. Bij beide zijn de dividenden namelijk onvoorwaardelijk, ze worden gegeven aan alle inkomens- en leeftijdsgroepen, en tot slot wordt eigen verdiend inkomen niet in mindering gebracht op het dividend. Het gaat nog niet om een volwaardig basisinkomen omdat de hoogte varieert en onvoldoende is voor alle basiskosten voor levensonderhoud, maar toch zeggen het APF en casino-dividend waarschijnlijk meer over de lange termijn gevolgen van een basisinkomen, dan de kleine recente experimenten..

De resultaten van beide langlopende dividenden zijn zeer positief: er is geen afname van de arbeidsparticipatie, geen toename van inflatie, en wel een sterke afname van armoede en ongelijkheid. Daarnaast constateerden onderzoekers bij het casino-dividend dat het geleid heeft tot een betere psychische gezondheid van jongeren en lagere criminaliteitscijfers..

Al mat al lijkt invoering van een basisinkomen in rijke landen weinig invloed te hebben op de arbeidsparticipatie. Het leidt niet tot een sterke afname zoals tegenstanders vrezen, maar evenmin tot een sterke toename, zoals sommige voorstanders hopen. Of er een (kleine) toe- of afname is van de participatie in betaalde arbeid, hangt erg af van de specifieke omstandigheden. Op andere vlakken, zoals afname van armoede en ongelijkheid en vergroting van psychisch welbevinden, zijn de resultaten duidelijk positief.

Dit is het tweede deel over experimenten en andere ervaringen met het basisinkomen. Het eerste deel ging experimenten in het verleden met het basisinkomen. Het derde deel gaat over ervaringen in lage- en midden­inkomens­landen. Het laatste deel zal gaan over INclusion en andere organisaties uit de lage landen die experimenteren met het basisinkomen als alternatief voor traditionele ontwikkelings­samenwerkings­projecten.

Comments are closed.

Canadian universal basic income experiment has been life-changing for those unemployed amid coronavirus 

One economist calls it a “modern policy for a modern labor market.”

• By Anita Elash

Nick Abrantes walks after purchased three pairs of shoes during a phased reopening from the coronavirus disease (COVID-19) restrictions in Toronto, May 19, 2020.

Beverly Harlow is clearly in her element as she wanders among the poultry taking over her backyard near Lindsay, Ontario, northeast of Toronto.

A flock of ducklings and 16 chickens peck at her feet. She expects that all these birds will produce a rainbow assortment of eggs — enough to feed the family and send the surplus to a local food bank.

Related:  Toronto’s first black police chief resigns

“They’ll be blue, green; I have one breed that does pink, brown and olive color eggs as well,” she said. “So, I’m really excited about that.”

Harlow and her family have lived on this half-acre of land for four years. But she says that until this spring, they could never afford to raise chickens. Between combined salaries of Harlow and her husband, they barely covered the bills. They themselves relied on the food bank.

But Harlow lost her job as a telemarketer and sales representative after the novel coronavirus hit. That qualified her for a $2,000 a month emergency jobless benefit from the Canadian government. Now, Harlow says the family is doing well. They’ve planted a vegetable garden, painted the kitchen and even made room for a homeless teenager.

“It’s really empowered us. It’s done more than just pay the bills. It’s given us options, and it’s given us a little bit of freedom that we’ve never really felt before,” she said. Beverly Harlow, Canadian on jobless benefit program

“It’s really empowered us. It’s done more than just pay the bills. It’s given us options, and it’s given us a little bit of freedom that we’ve never really felt before,” she said.

Related:  Canadians contend with etiquette questions as they double their social bubbles

The Canadian emergency jobless benefit is a temporary program . Anyone who lost their job or couldn’t work because they got sick can apply for it by answering a few simple questions online.

It’s also turned into what may be the world’s largest experiment with a universal basic income. More than 8 million Canadians have applied. And as governments scramble to come up with ways to financially support people out of work because of the pandemic, many economists and politicians say the Canadian program is proof the time has finally come for a no-strings-attached, guaranteed income.

Wayne Lewchuk, an economic historian at McMaster University in Hamilton, Ontario, said a universal basic income is “modern policy for a modern labor market.”

Lewchuk was one of the experts hired to monitor a recent universal basic income experiment in Ontario, Canada’s largest province. In that case, the government enrolled 4,000 low-income earners in a pilot project. They were offered a no-strings-attached, fixed annual income of about $17,000 for individuals and $24,000 for a couple. They were encouraged to keep working and could earn a total of $34,000 before their government income was cut off.

Related:  Indigenous groups in Canada fight to stay closed as restrictions ease

Less than halfway through the experiment, a provincial election brought in a new government, and the experiment was canceled . There were no definitive results. But earlier this year, Lewchuk and a team of researchers surveyed 200 participants.

“Bottom line is it was a great success for people who were on the pilot.” Wayne Lewchuk, an economic historian, McMaster University

“Bottom line is it was a great success for people who were on the pilot,” Lewchuck said.

He says a majority smoked less, drank less, ate better, stayed healthier and kept their jobs. A third even got new, better-paying work.

“It gave them a floor below which they couldn’t fall, and it gave them more confidence and security, and it meant that they could either go out and look for a better job, take a chance on a better job, or they could advance their training and get more education.”

Related:  ‘Gogh By Car’ to this Toronto art exhibit

Lewchuck argues that with so much economic damage caused by the coronavirus pandemic, this kind of safety net will become more important than ever.

Harlow says she used to think the idea of a universal basic income was a joke, but her own experience has changed her mind completely.

“Worrying about if you’re going to eat or pay hydro really breaks you down, and it puts you in this cage mentally that you can’t think past, whereas now, the cage is gone and I can think bigger,” she said. 

Harlow still hasn’t found a new job and says she’d like to go back to school. “We’re growing, and we’re cultivating a future. And that money has just empowered — like the word empower is just all I can say about it.”

Prime Minister Justin Trudeau has announced that Canada’s emergency response benefit will be extended for another two months. He said the pandemic is an unprecedented challenge for the country and a lot of people need this support while they look for work. 

Sign up for The Top of the World, delivered to your inbox every weekday morning.

People kept working, became healthier while on basic income: report

Province argues pilot project was not an 'adequate solution' to poverty in ontario.

Social Sharing

Participants in Ontario's prematurely cancelled basic income pilot project were happier, healthier and continued working even though they were receiving money with no-strings attached.

That's according to a new report titled Southern Ontario's Basic Income Experience , which was compiled by researchers at McMaster and Ryerson University, in partnership with the Hamilton Roundtable for Poverty Reduction.

The report shows nearly three-quarters of respondents who were working when the pilot project began kept at it despite receiving basic income.

That finding appears to contradict the criticism some levelled at the project, saying it would sap people's motivation to stay in the workforce or seek employment.

"They continued working," Wayne Lewchuk, an economics prof at McMaster University who was part of the research team told As It Happens .

"Many of those who continued working were actually able to move to better jobs, jobs that had a higher hourly wage, that had in general better working conditions, that they felt were more secure."

The three-year, $150-million program was scrapped by Ontario's PC government in July . At the time, then-social services minister Lisa MacLeod, said the decision was made because the program was failing to help people become "independent contributors to the economy."

• The last days of basic income: For those in desperate need, what happens now?
• Survey results from basic income project reveal housing, mental health struggles

On Wednesday a spokesperson for Todd Smith, the current minister of children, community and social services sent CBC a statement saying the government is focused on programs aimed at empowering "unemployed or underemployed" people across the province.

"A research project that included only 4,000 individuals was not an adequate solution for a province where almost two million people are living in poverty," wrote Christine Wood. "We are focused on solutions for Ontario that are practical and sustainable."

A 'low-cost way' to build a foundation

But the report points to a wide range of positives after just one year.

Its findings are the result of a 70-question, anonymous online survey made available to basic income recipients in Hamilton, Brantford and Brant County. A total of 217 former recipients participated, according to the report.

Forty in-depth interviews with participants were also completed in July 2019.

"I remember one individual who said 'Look, I was on the edge of suicide. I just felt nobody cared about me. I didn't know how to make ends meet and now with basic income I feel like I can be part of society,'" Lewchuk recalled.

Nearly 80 per cent of respondents reported better overall health while taking part in the program. More than half said they were using less tobacco and 48 per cent said they were drinking less.

When it came to mental health, 83 per cent of those surveyed described feeling stressed or anxious less often and 81 per cent said they felt more self-confident.

An improved diet, better housing security and less-frequent hospital visits were other outcomes respondents pointed to, along with 66 per cent who said they formed better relationships with family members.

"What became clear is that as people moved to some stability their health improved, their mental health improved, their outlook on life improved," said Lewchuk. "You have to believe that actually made them more employable."

That's in contrast to the situation for participants once the plug was pulled.

"Almost all survey respondents indicated that the pilot's cancellation forced them to place on hold or abandon certain life plans," reads the report.

The project worked by recruiting low-income people and couples, offering them a fixed payment with no strings attached that worked out to approximately $17,000 for individuals and $24,000 for couples.

Whatever income participants earned was deducted from their basic income at 50 per cent, meaning once someone hit $34,000 they wouldn't receive a payment anymore, Lewchuk explained while speaking with As It Happens .

A 'tragedy' pilot didn't run for 3 years

The basic income payments were about 15-20 per cent higher than ODSP, said the professor, but the benefits of people visiting the hospital less often and paying more taxes would offset that cost.

"In terms of the net cost to a province, it's not monumental."

• Shock and anger in Hamilton after province says it'll cancel the basic income project
• Class action lawsuit filed over cancelled basic income project

Lewchuk added that while some people did stop working, about half of them headed back to school in hopes of coming back to a better job.

He acknowledged the report's findings are only based on short-term effects but, given the project has been shut down, it's all they have.

"We just don't have the data to understand what happened in the long run. This is the tragedy of the pilot not running for three years."

with files from As It Happens

Related Stories

• 'They don't have a plan' — Kathleen Wynne criticizes Ford government over Basic Income
• 'Shocked and devastated' — photo series to reveal faces of cancelled basic income project
• 'I'm hoarding': Ontario's basic income recipients prepare for program's early end
• Ontario minister admits Ford government broke election promise by scrapping basic income project
• Court turns down request to overturn Ontario basic income cancellation
• Ontario mayors ask feds to take over basic income pilot program

An official website of the United States government

The .gov means it’s official. Federal government websites often end in .gov or .mil. Before sharing sensitive information, make sure you’re on a federal government site.

The site is secure. The https:// ensures that you are connecting to the official website and that any information you provide is encrypted and transmitted securely.

• Publications
• Account settings

Preview improvements coming to the PMC website in October 2024. Learn More or Try it out now .

• Advanced Search
• Journal List
• Springer Nature - PMC COVID-19 Collection

Basic Income Advocacy in Canada: Multiple Streams, Experiments and the Road Ahead

Sid frankel.

University of Manitoba, Winnipeg, MB Canada

Basic income has a long history in Canada, going back to the Great Depression. Its recognition has risen and fallen cyclically, several experiments have been mounted, and some programs, such as the Canada Child Benefit and the Old Age Security demogrant, have been identified as partial basic income schemes. However, a universal basic income for all members of the Canadian political community has never been visibly close to implementation. Against this background, this chapter examines basic income political advocacy from three vantage points. First, the multiple streams framework is used to assess linkages of basic income in the problem stream, its position in the policy stream and forces at play in the political stream. Next, the fate of experiments is described, along with approaches for increasing the likelihood that experiments will result in full-scale policy implementation if outcomes are sufficiently promising. Third, some advocacy strategies for the future are recommended.

This chapter discusses three aspects of basic income advocacy in Canada . First, the multiple streams framework of policymaking (Kingdon 2011 ) is used to assess the status of basic income on Canadian policy agendas. Second, basic income experimentation has been a prominent strategy for Canadian basic income advocates; but a basic income policy has never come to fruition in Canada . The second section discusses some approaches that might increase the probability that basic income experiments result in full-scale implementation of basic income policies. Third, some possible approaches for basic income advocacy are described and analyzed.

Multiple Streams Framework

The multiple streams framework is an expansion of traditional stage theories of policymaking (Thurber 2011 , vii–xi) that involves describing an interactive set of forces that drive the agenda-setting and alternative selection stages of the policy process. This framework has been highly influential (Rawat and Morris 2016 , 608–638) and has been described by John ( 1998 , 173) as closest to “an adequate theory of public policy.” Kingdon developed the framework to explain policymaking in the United States; but it has been applied to the policymaking machinery in many countries, including Canada (Henstra 2010 ), and international comparative policymaking research (Béland and Howlett 2016 ).

Kingdon ( 2011 ) describes the agenda-setting stage as resulting in a list of problems to which government officials and their associates outside government are paying serious attention at a particular point in time. This list is a subset of all conceivable problems or subjects to which officials could be paying attention, and the agenda-setting stage focuses on the actors, forces and processes that result in narrowing the list of all conceivable problems to an agenda. This government agenda is further narrowed to a decision agenda, the list of subjects that are the focus of active decision-making.

Alternatives or alternative policy solutions are the set of alternate policies or policy modifications thought to solve problems on the decision agenda. A range of conceivable alternatives using various policy levers is available to intervene in any problem. The alternative selection phase involves narrowing this range to a set of alternatives to be more seriously considered, and eventually to an alternative solution which is selected.

In important respects, the multiple streams model is an adaptation of the garbage can model of organization choice (Cohen et al. 1972 ). According to this model, decision-making is not considered to be a comprehensive rational process, but rather a garbage can into which participants who drift in and out of decisions dump largely unrelated problems and solutions (Zahariadis 2019 , 65–92).

Kingdon adopted the garbage can model assumption that decisions are made under conditions of ambiguity (Herweg and Zahariadis 2017 ). This ambiguity flows from three factors: problematic preferences, fluid participation involving many actors and unclear technology for problem solution (Smith 2018 ). Various actors’ preferences are often problematic because they are unclear, ambivalent, fluid and sometimes even contradictory. Preferences may shift as circumstances change. Fluid participation relates to changes in both the decision-making body and variations in the levels of interest and involvement of various decision makers and decision support actors. Unclear technology relates to the processes whereby the government department or agency converts resource inputs into policy and program outputs. Decision makers may be unaware of or organizational norms may not clearly specify which officials are responsible to process various decisions and to enact the various activities of the implementation process.

Against this background, Kingdon organizes the processes that drive agenda setting and alternative selection into three independent and interdependent streams that interact to produce windows of opportunity (Béland and Howlett 2016 ). The problem stream is filled with conditions that are constructed as problematic and appropriate for state intervention by the public and policymakers. Problems come to attention through interpretation of indicators of various outcomes collected by governments or non-government policy organizations, focusing events and feedback related to program operations and outputs. Indicators may be the result of regular monitoring or special studies, and if a change (or sometimes, persistence) in indicators is constructed as problematic according to belief and value criteria, the referent condition may be constructed as a public policy problem.

Focusing events, such as crises and disasters, can sometimes bring attention to conditions that lead to their interpretation as public policy problems. This is especially likely when attention is reinforced by the media and policy advocates. Formal and informal feedback from existing programs can lead to the discovery of conditions that are constructed as problems requiring policy attention.

The policy stream is composed of a primeval soup of competing alternative solutions and proposals emergent from policy communities composed of government officials, political staff, academics and researchers from think tanks and civil society organizations who specialize in a particular problem area. In this competitive process, advocates for various proposals attempt to soften up policy communities and the public to establish a favorable environment for the proposal they favor. In establishing the policy short list, and eventually the selected alternative, criteria of technical and political feasibility, congruence with the values of policymakers and cost are generally invoked.

The political stream is composed of factors, which influence the body politic. Key factors include national mood, pressure group campaigns and turnover of legislative or administrative personnel.

When the three streams are coupled or joined at a particular point in time, an opportunity for policy change occurs. Kingdon ( 2011 ) refers to this as a policy window and defines it as a fleeting moment for advocates to push attention to a problem and/or adoption of a proposal. The opening of windows can be catalyzed by compelling events advancing a condition in the problem stream or political or senior administrative change in the political stream.

Beyond these processes, policy entrepreneurs are key individual or organizational actors who invest their resources (time, energy, reputations and sometimes money) in achieving a particular policy outcome. They play a key role in opening policy windows by linking or coupling policy problems with policy solutions in the context of political opportunity (Béland and Howlett 2016 ). Policy entrepreneurs are more than policy advocates. They are power brokers and practitioners of political manipulation (Zahariadis 2019 ). Entrepreneurs’ success is dependent upon the level of their access to decision makers, the resources that they are able and willing to expend and their skill in using manipulative strategies (Smith 2018 ).

Multiple Streams and Basic Income Policy Advocacy in Canada

The multiple streams framework will now be applied to the Canadian context. In Canada , a basic income might be implemented by the federal government or by any of the ten provincial or three territorial governments, or, ideally, through some cooperative arrangement between the federal and provincial and territorial governments. Since a universal basic income has never been implemented, anywhere in Canada it is clear that either a policy window has never opened or that policy advocates and policy entrepreneurs have been unable to take advantage of the opening.

The Problem Stream

Beginning with the problem stream, it seems clear that basic income cannot be classified as a policy problem in need of management, but as one of a number of alternative solutions. From the multiple streams perspective, basic income must be successfully linked or coupled with a problematic condition that is on the decision agenda of policymakers. Without this coupling, and the presence of favorable conditions in the political stream, a policy window cannot be opened.

But, to which policy problem or problems can basic income be linked as a solution? Basic income has been identified as at least a partial solution for a large range of problems, including the increased presence of precarious work in the Canadian labor market (Lewchuk 2018 , 33–44), increasing unemployment and underemployment due to technological change (Kaplan 2015 ), enhancing ecological sustainability (Marston 2016 ), poverty reduction, decreasing economic inequality, labor market flexibility, low wage subsidization, welfare state downsizing or abolition, improvement in the position of women, persons with disabilities and ethnocultural minorities, furtherance of social justice, citizenship enhancement and democratic development (Pateman and Murray 2012 ; Frankel and Mulvale 2014 ).

In one sense, it might seem advantageous in terms of policy adoption that basic income can be linked as a solution to so many problems. After all, this might mean that basic income would yield a broad range of benefits. Nevertheless, this characteristic may be problematic in terms of the process of agenda setting for several reasons. First, many of the problem constructions described above flow from divergent and sometimes contradictory frames of reference. Second, this range of problems means that political and bureaucratic decision makers from a large group of government departments and agencies would have to be involved in agenda setting and alternative selection. This might be unmanageable. Third, policy communities involving specialists from a diverse range of areas would be difficult to organize into a coherent coalition or network.

However, in Canada , the primary problem to which basic income has been linked is poverty reduction, with reductions in inequality, management of a labor market with many precarious jobs and enhancement of environmental sustainability often cited as secondary problems that can be ameliorated through basic income (Mulvale and Frankel 2016 ).

In addition, feedback related to the limitations of last resort, highly conditional social assistance programs is often described as a policy problem that implementation of a basic income scheme could solve, largely through replacing or decreasing the need for these highly residual and selective income transfers (Forget 2018 ; Frankel and Mulvale 2014 ). Limitations of social assistance identified include inadequate benefits (Tweddle and Aldridge 2019 ), narrow eligibility criteria based on reason for need rather than fact of need, high levels of conditionality related to employment seeking and expenditure, high tax back rates on earned income, and stigmatization (Calnitsky 2016 ), which impairs social integration. This generates the need for an expensive bureaucracy to determine eligibility and monitor for compliance with conditions (Forget 2018 ).

The Policy Stream

The policy stream has been described as a chaotic primeval soup of competing solutions. In this highly competitive environment, advocacy for basic income in Canada has been compromised by three factors. First, there is fundamental disagreement about the set of characteristics that are necessary to define a policy scheme as a basic income (Smith-Carrier and Green 2017 ). For example, some dismiss negative income tax schemes as violating the universality criterion of Van Parijs’ ( 2004 , 7) original definition of basic income as an “income paid by a political community to all its members on an individual basis, without means test or work requirement.” Others see a negative income tax as a form of basic income. Forget ( 2018 ) sees the only defining criterion for a basic income as unconditionally, or the absence of a requirement for labor market activity.

A second compromising factor is that not only must basic income compete against other proposed policy alternatives, but also any one basic income proposal must compete with many others. As Forget ( 2018 ) notes, these proposals vary considerably regarding the guarantee levels provided, the tax back rate and what, if any, other welfare state programs are replaced.

A third compromising factor is that some specialists (Kesselman 2014 ; Green et al. 2017 ) have labeled basic income as having an inherently prohibitive cost. As noted above, cost is one of the key criteria for selection of a particular alternative from the set of available solutions.

An additional consideration is that policy advocates have used the strategy of pointing to existing grants and income-tested benefits as forms of basic income (Mulvale and Frankel 2019 ). For example, a recent report from the Canadian Centre for Economic Analysis ( 2019 ) refers to the Canada Child Benefit (an income-tested child income transfer) as a basic income guarantee for Canadian families with children. The logic of the strategy involves attaching the basic income concept to policies that have broad support and benefit many Canadians. The problem is that this approach may siphon public and policymaker support away from a basic income because advocates are telling them that we already have one.

The Political Stream

Limited polling data (Ipsos 2017 ) show that Canadians are ambivalent about basic income, or at least they were in 2017. Based on a national sample of 1,000, 44% favored and 31% opposed the proposal that “the government should pay all residents in Canada a basic income in the form of free and unconditional money in addition to any income received from elsewhere.” Although 61% thought that basic income would help alleviate poverty and free up family time and 50% believed that basic income would help people become more involved in their communities, 60% thought that basic income would make people reliant on the state and avoid job-seeking. In addition, 52% of respondents thought that financing a basic income would increase taxation to unaffordable levels. A more recent web-based survey (Reinhart, 2019 ) of 3,049 respondents conducted in May and June 2019 asked a question based on a narrower conception of the purpose of basic income. This question was “Do you support or not support a universal basic income as a way to help people in Canada who lose their jobs because of advances in artificial intelligence?” Seventy-five percent indicated support, with support stronger among women (77%) than among men (72%). Support was also negatively associated with age and educational attainment. However, only 49% of respondents would be willing to pay higher taxes to fund such a basic income program. Given the differences in questions between the two surveys, it is difficult to determine if support among Canadians for basic income grew substantially over the two-year interval between them. It is, however, a significant concern about high taxation makes it clear that Canadian governments do not seem to be facing strong public pressure to implement a basic income.

Two civil society organizations are engaged in conducting public pressure campaigns in support of basic income in Canada . The longest standing is the Basic Income Canada Network (Mulvale and Frankel 2016 ), founded in 2008. It is connected to a network of provincial, territorial and local organizations throughout the country. A strong activist volunteer board of directors that includes academics, entrepreneurs, experienced policy analysts and activists heads the organization. However, its public advocacy capacity is limited by lack of financial resources. In 2018–2019, its revenues were somewhat less than $84,000 ( Basic Income Canada Network 2019b ). Newer on the scene is UBI Works, recently founded by a group of Canadian entrepreneurs, with the mission of providing evidence to the public to encourage it to recognize basic income as an economic need and economic opportunity, with the goal of seeing a universal basic income implemented in Canada (UBI Works, n.d.).

The major change in the political stream that might have created a favorable environment for the introduction of a basic income was the replacement of the federal Conservative government with a Liberal government (under Prime Minister Justin Trudeau) in 2015. The Liberal Party membership had passed several motions in support of basic income (Liberal Party of Canada 2014 , 2016 , 2018 ). The party’s election platform included a promise to establish a poverty reduction strategy, which came to fruition in August 2018 ( Canada 2018 ). The development of this strategy occurred under the direction of Jean-Yves Duclos, an academic economist appointed as Minister of Families, Children and Social Development. He had extensively studied the economics of basic income, sometimes viewing it more favorably (Duclos 2007 ) than others (Clavet et al. 2012 ).

In December 2018, Duclos gave an interview to the National Post (Press 2018 ), a prominent Canadian daily newspaper, in which he argued that the Canada Child Benefit and other measures already constituted a basic income for Canadian families with children. He went on to say:

Whether this is going to be enhanced eventually to a broader guaranteed minimum income for all Canadians, including those without children that are not currently covered by a guaranteed minimum income at the federal level, I believe the answer is yes. At some point, there will be a universal guaranteed minimum income in Canada for all Canadians.

Presciently, he added “One day we will get there too, but that day has not yet arrived.” Further discussion of basic income did not occur in the 2019 federal election, and the re-elected Liberal government has not initiated it.

In the political stream, Canadian policymakers are faced with an ambivalent public and civil society organization with limited capacity, although this may be expanding.

Policy Window

The most likely time when a policy window might have opened for a national basic income in Canada was from 2015 to 2019, the period in which Opportunity for All: Canada’s First Poverty Reduction Strategy (Canada 2018 ) was developed. During this period, poverty was sufficiently prominent in the problem stream and there was at least some party and cabinet support in the political stream. As described above, various basic income proposals were available in the policy stream. One example was a 2016 proposal developed by Robin Boadway, a prominent Queens University public sector economist, and colleagues (Boadway et al. 2016 ).

However, the opening of this window may have been prevented by the political strategy of the Trudeau Liberal government in relation to controlling expectations and expenditures, while demonstrating success in the reduction of poverty. Thus, the strategy established an official poverty measure, set targets and timelines, committed to poverty reduction legislation and established an advisory committee. It did not, however, include any policies, programs or expenditure commitments to reach the targets (Robson 2018 ). Therefore, there was no opportunity for a policy window to open because the poverty reduction strategy avoided a policy agenda. The emergence of the Coronavirus pandemic, and specifically the need for stimulus to support aggregate demand and income replacement for households which have lost employment and self-employment earnings, may have opened another policy window for basic income as a broader consensus than usual has emerged in support of it as a solution to the economic effects of the pandemic ( Toronto Star 2020 ). In this context, policy entrepreneurs and members of policy communities have advocated for basic income in the media (Frankel 2020 ; Forget and Segal 2020 ), but sometimes only as a temporary measure during the pandemic and recovery (Boessenkool 2020 ). Fifty Canadian senators, almost half of the chamber, have written to the prime minister calling for a basic income (Eggleton and Segal 2020 ), but the prime minister has rejected basic income in favor of targetted policies which help those who need it most (Wright 2020 ). In addition, he disputes the views that basic income is less complex than targetted approaches, and that it can deliver benefits more quickly. However, pressure continues to mount to implement a basic income.

Policy Entrepreneurs

As described above, policy entrepreneurs are power brokers and political manipulators who must have access to policymakers, be able to martial resources and to implement political strategies skillfully in order to be successful. One long-standing Canadian policy entrepreneur for basic income is Hugh Segal ( 2019 ). He likely possesses sufficient political skill, given his employment as chief of staff to a former prime minister and associate cabinet secretary in the Ontario government, as well as his appointment as a senator. Given his prominence, and the fact that he was appointed to the Senate by Liberal Prime Minister Paul Martin and was appointed by Ontario Liberal premier Kathleen Wynne to prepare a discussion paper on Ontario’s basic income pilot ( Segal 2016 ), Segal likely has access to Liberal policymakers. He also has expended extensive reputational resources and displayed persistent energy in advocating for basic income. Beyond this, he has extensive connections to academic specialists because he has held positions with several Canadian universities.

Other policy entrepreneurs may be arising through the involvement of corporate leaders and entrepreneurs, especially from the high technology sector, involved on the board of Basic Income Canada Network and in the leadership and advisory committees of UBI Works. They see the dis-employment effects of automation firsthand, construct basic income as a necessary solution and have access to and have committed significant resources to basic income advocacy. They also likely possess some level of political skill, given their roles as chief executive officers of corporations in relating to governments.

Lessons from the Multiple Stream Analysis

Although basic income has not yet reached the policy agenda, this analysis based on the multiple streams framework suggests several lessons to further basic income political advocacy in Canada , and by extension, elsewhere. The first is that advocates must remain highly vigilant for the opportunities presented by the opening of a policy window. According to the framework, a window may open unexpectedly due to changes in the political stream or a problem available for coupling entering the decision agenda. Once open advocates must respond quickly because the window may close because of changes in political circumstances or alternatives other than basic income being successfully coupled with the available problem. This implies that basic income policy communities and networks must be well organized and sufficiently resourced to take swift action.

Second, policy advocates must make difficult strategic choices in terms of how many and with which problematic conditions to couple basic income, especially in the period before policy windows are open. There are four main considerations, and they may imply contradictory actions. One is that basic income must be linked to problems for which the logic of basic income as a solution can be easily articulated and demonstrated. Ideally, some empirical and/or logical evidence for a causal connection should be available. Second, in terms of increasing public support, it may be useful to link basic income to as many problems as possible so that many segments of the public have a stake in placing basic income on the government agenda. Third, in order to facilitate the organization of well-integrated policy communities and networks of specialists, it may be best to couple basic income with fewer problems and to select those problems that are relevant to the same or closely related academic specialties. Finally, in terms of targeting decision makers for advocacy, it may be useful to select fewer problems for coupling and to choose those managed by the same government department or agency. This will avoid both rivalry between units and lack of clarity about which unit is responsible. Advocates must balance these considerations based on which seems most crucial at a particular point in time.

A third lesson from the multiple streams analysis is that advocates and policy communities and networks must develop as much consensus as possible about the definition of basic income and, ideally, about a particular basic income proposal to put forward. This may be difficult to achieve; but it will likely enhance the position of basic income in the policy stream.

A final lesson is that basic income advocates should carefully develop cost estimates to attach to their proposals to counteract the contention that basic income is unaffordable by its very nature. This is especially necessary because opposing specialists often present unrealistically high estimates (Pereira 2017 ). The estimates prepared by basic income advocates should derive net costs after subtracting savings in other income support programs because of implementation of a basic income and decreases in health care, social service and criminal justice costs related to reductions in poverty (National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine 2019 ). In order to meet the feasibility criterion, sources of financing should be identified. Beyond this, costs should be linked to outcomes in order to frame the financial commitment as an investment rather than a cost.

Basic Income Experimentation

Basic income proposals can take at least four forms in terms of their implementation, including full implementation (Caputo 2014 ), pilot studies to test the performance of administrative and delivery systems (Fraser and Galinsky 2010 ), incremental changes of existing programs to evolve toward a basic income (Offe 2001 ), and experiments and quasi-experiments to establish the effects of basic income interventions (Shadish et al. 2002 ). Each of these forms makes demands of different levels of gravity upon decision makers. Full implementation makes the most serious demands as decision makers are being asked to commit to the full costs of planning, implementing and operating the program, as well as exposing themselves to the political risks of implementation failures. Pilot studies ameliorate implementation failure risks and delay full operational costs, but imply eventual full implementation. An incremental approach decreases visibility, risk and cost in any particular year. Furthermore, it does not imply commitment to any particular eventual outcome, as small changes are often reversible. Experiments and quasi-experiments may be costly, but not as costly as full implementation. They also allow policymakers to avoid decisions until experimental evidence is available.

Advocates must take account of these gradations in decision gravity in formulating their proposals. They must calibrate the level of demand being made with the readiness of policymakers to commit to particular levels of cost and risk. One approach used several times in Canada has been that of advocates supporting experimentation as a means to demonstrate the cost and benefits of a basic income scheme in a manner that might attract public support and enhance political feasibility for policymakers. This also provides opportunities for policy learning (McLaughlin 1987 ).

History of Basic Income Experimentation in Canada

The first example is the Mincome experiment, which took place in the province of Manitoba between 1974 and 1979 based on an agreement between the federal government and the government of Manitoba (Mulvale and Frankel 2016 ). The focus of the experiment was to assess the labor supply effect of a basic income using a controlled randomized experimental design involving 1300 families from Winnipeg and rural Manitoba (Simpson et al. 2017 ). The design of the experiment involved random assignment to eight conditions based on three variations in guarantee level and three variations in tax rate or a control group. A tenth variation involving the highest guarantee level and lowest tax rate was deemed too expensive to implement. In addition, a saturation site was developed in the Town of Dauphin and the surrounding rural area, where enrollment in a single scheme was available to all who were eligible based on an income test. It was meant to study the effects of basic income in a context similar to full implementation, including community-wide and labor market effects. These data have also been used by Forget ( 2011 ), in a quasi-experimental design to assess the health and educational effects of a basic income.

By 1979, the project was prematurely cancelled. This was based on concerns about cost ( Simpson et al. 2017 ) and changing political priorities due to changes in Canada’s economic situation (Forget 2011 ). Another factor was the changes in decision makers at both the federal and provincial governments. In Manitoba, a Conservative government replaced the social democratic New Democratic government and in Ottawa a Conservative government replaced the Liberal government.

It took some time for findings to become available because of the abrupt and unplanned end of the experiment. However, when they did arrive they were quite positive. For example, Hum and Simpson ( 1993 ) used the Winnipeg sample to estimate labor supply effects and found only moderate decreases of 1% for men, 3% for wives and 5% for unmarried women. Using the Dauphin saturation site, Forget ( 2011 ) used a combination of hard matching and propensity score matching to develop a comparison group composed of three individuals for every Dauphin subject. Her statistically controlled analysis demonstrated an 8.5% decrease in hospitalization rates, and especially those related to accidents, injuries, and mental health diagnoses during the Mincome period. She also found a decrease in physician claims related to mental health diagnoses. In addition, Forget used aggregate education data to study the likelihood of the movement of tenth grade students to grade eleven and of eleventh grade students to grade twelve. She compared Dauphin with other rural jurisdictions and with urban jurisdictions. During the experiment, Dauphin students had been the most likely to continue, when before the experiment they were less likely to continue than their urban counterparts were and about as likely as their rural counterparts were. The effect attenuated shortly after the experiment.

At the beginning of the Mincome experiment, it was generally accepted that it would be the prototype for a universal basic income scheme like Canada’s universal healthcare program (Forget 2011 ). But, despite arguably positive results, this has not occurred. Offe’s ( 2001 ) contention that no basic income experiment has ever resulted in full-scale implementation of a basic income continues to be valid.

The second example in the Canadian context is the announcement of a basic income pilot by the Liberal government in Ontario in 2017 (Ontario 2017 ). The pilot included 4,000 low-income participants in three sites and guaranteed provision of unconditional benefits well above social assistance or disability payments for three years. The tax rate on earned income was 50%. The pilot was to assess a broad range of outcomes, including mental and physical health status, housing conditions and educational enrollment, as well as labor market participation (Segal 2016 ).

The Liberal government was defeated in 2018 and replaced by a Conservative government. Within two months of its election, it cancelled the pilot despite promising not to do so in the election campaign, to the accompaniment of strong condemnation from policy advocates (Mulvale and Frankel 2019 ). The new government claimed that the program “didn’t work,” although the authorities did not fund a follow-up survey to prove otherwise (Lindeman 2019 ). Basic Income Canada Network ( 2019a ) published a survey of 424 pilot program recipients in February 2019, finding improved health, well-being, food security, social connection, education and employment among recipients. These findings are confirmed in an interview-based research study (Hamilton and Mulvale 2019 ) and in a survey and interview study of participants in one of the pilot sites (Ferdosi et al. 2020 ).

The cancellation of the pilot was attacked by the trial recipients, Ontario Coalition Against Poverty, Hamilton Roundtable for Poverty Reduction and other anti-poverty advocates, who fear deeper cuts in social policy provision in other areas (CBC News 2018 ). 120 Canadian CEOs and business owners have signed their support for continuing the pilot. 1 Former Liberal premier, Kathleen Wynne, also attacked the Conservative government for abandoning the pilot, but also regretted not having introduced the pilot earlier in her term (CBC News 2019 ).

There was resistance to the pilot cancellation. Four pilot beneficiaries brought a lawsuit to the Ontario Superior Court to demand an upholding of the pilot program, but in February 2019 the court ruled against the plaintiffs, arguing that political decisions could only be taken by the government. An NDP demand to have the Liberal-led federal government continue to fund the pilot was rebuffed by the federal government (Lindeman 2019 ). A similar petition for federal funding had been launched on the Green Party website. 2 One of the recipients, Jessie Golem, a photographer, started a photo project capturing other pilot recipients holding signs telling viewers how the basic income has helped them. 3

Lessons Learned from Canadian Basic Income Experiments

The relevant questions for Canadian basic income advocates are whether basic income experiments and quasi-experiments are a viable strategy (and in what circumstances) for placing basic income on the decision agenda and how the design and conduct of experiments can be modified to increase the likelihood that a basic income might become the adopted alternative once an experiment is completed. The following lessons might help policy advocates to answer these questions.

A first lesson relates to the risk that cancellation may occur as governments change or new conditions become prominent in the problem stream. This may be a hard risk to prevent completely, because an experiment is much easier to cancel than an established program. However, some actions might be taken to mitigate this risk, at least partially (Mulvale and Frankel 2019 ). One is to attempt to remove the experiment as much as possible from a narrow partisan framing. This could involve advocates in consulting with all political parties when designing experiments to propose in order to try to incorporate features and research questions of interest to each party. The hope is to insulate the proposal against political change by building a stake in it for each party. Another ameliorative action could involve softening the environment for introduction of a basic income experiment early in a government’s mandate so that it is completed or almost completed before the next election. Beyond this, developing broad support from civil society organizations and the public might make it difficult, but not impossible, to cancel experiments.

A second lesson relates to the threats to construct validity in time-limited basic income experiments. Mendelson ( 2019 ) points out that these are inherent in basic income experiments in which participants may be responding to the short-term nature of the program differently than they would to a permanent program, and Simpson et al. ( 2017 ) point out that the direction of the differences may be unpredictable. In addition, participants may be responding to the experimental measurement arrangements, to frequent monitoring or to the contrast between their experience and that of non-participants in their neighborhoods or networks, rather than to the basic income intervention. Some of these effects might be reduced through using administrative data supplemented by survey or interview data (Simpson et al. 2017 ). Including various lengths of the guarantee period in experiments may help to estimate the effects of the short-term nature of experiments. However, the threats to construct validity can never be eliminated completely.

Since policy advocates are interested in the use of the experimental findings as a persuasive tool, it is important for them to determine how bureaucratic and political decision makers understand and appraise these threats to construct validity. Do they understand the nature and effect of these threats? Do they feel that experimental findings are still useful despite these threats? The answers to these questions will help determine whether experiments are a useful strategy for moving basic income onto the agenda.

A third and similar lesson involves threats to external validity related to selection bias, when selected participants with particular characteristics cannot be recruited into the experiment and non-random attrition bias, when those with particular characteristics are over-represented in participants who leave the experiment (Mendelson 2019 ; Simpson et al. 2017 ). These threats render the experimental sample as unrepresentative of the relevant population that would be served by a basic income. Attrition bias can be partially reduced by using administrative data to follow participants who leave, but many threats to external validity will remain. Again, it is important that advocates assess how decision makers understand and evaluate these threats.

A fourth lesson involves the benefit of including a saturation site, like the one in Dauphin, so that local community-level and local economy-level effects can be studied (Mendelson 2019 ). For example, it would be useful for advocates to know if basic income enhances norms of social solidarity and trust as some suggest (Standing 2008 ). This may decrease community violence and increase social support, which might constitute good evidence for advocacy. However, saturation sites can also produce findings that are difficult for basic income advocates to manage, and they must arm themselves with strategies to deal with this. For example, Calnitsky and Latner ( 2017 ) found, in a comparative analysis of Dauphin saturation participants and a rural dispersed sample, that Dauphin participants experienced a 3.2% decline in labor market participation due to a community context effect that was beyond what dispersed participants experienced.

A fifth lesson is that advocates should concern themselves with insuring that political decision makers receive some political payoff as early as possible in the conduct of the experiment. This might be accomplished through early release of preliminary findings, which was not done in the case of Mincome. This may have contributed to limitations in political commitment (Simpson et al. 2017 ). It may also have limited the opportunity to develop public support for the experiment. Release of preliminary findings must be accompanied by a carefully constructed communication plan, especially in relation to findings that might be construed as negative (Widerquist 2005 ). Also, care must be taken to monitor any reactivity in program participants based on the release of preliminary findings.

Possible Approaches for Future Advocacy

In addition to the lessons from the multiple streams framework analysis and basic income experiments, several other advocacy approaches might be considered.

One approach would involve basic income advocates presenting analyses critical of one of the leading alternative policies, social assistance (Segal 2012 ). Emphasis might be placed on high administrative costs related to selective eligibility assessment, monitoring for compliance with conditions and enforcement (Forget 2018 ). In addition, the stigmatizing effects of last resort social assistance might be highlighted (Calnitsky 2016 ), along with the negative health effects produced by stigma (Link and Phelan 2006 ; Reuter et al. 2009 ). In turn, these effects can significantly increase healthcare costs (Sharac et al. 2010 ). Usefully, in an analysis based on 407 community experience surveys completed by Dauphin saturation site basic income recipients, Calnitsky ( 2016 ) found that recipients did not report subjective feelings of stigma and their levels of community involvement indicated that they did not occupy stigmatized social roles.

Another approach relates to the cost of a proposed basic income. This is significantly dependent on the guarantee level. As described above, this is one of the key issues raised by opponents of basic income. Forget’s ( 2011 ) research demonstrates that a benefit well below the poverty line can produce positive health and educational effects. This may support a foot in the door advocacy approach in which a basic income with a low guarantee is first implemented, and then, attention is turned to increasing the guarantee level (Mulvale and Frankel 2019 ).

In detail, in Dauphin, the maximum guarantee was only 60% of the Low Income Cut-Offs, a semi-relative poverty measure often used to calculate poverty statistics in Canada ( Forget 2011 ). Statistics Canada ( 2015 ) describes the Low Income Cut-Offs as “income thresholds below which a family will likely devote a larger share of its income on the necessities of food, shelter and clothing than the average family.” This maximum benefit amounted to $3,800 (1974 dollars) for a family of two adults and two children under 15 ( Simpson et al. 2017 ). This was approximately 38% of median family income (Calnitsky 2016 ).

This chapter began by using the Multiple Streams Approach to analyze basic income advocacy in Canada and to make recommendations to enhance its effectiveness. Then, basic income experiments were examined as a basic income advocacy strategy. Finally, approaches were suggested related to the cost of basic income and displaying its superiority to social assistance.

Basic income has entered the primeval soup of the policy stream, but has not yet been successfully linked with a policy problem prominent enough in the problem stream to be on the decision agenda. Basic income advocates must make careful strategic choices about linking to a range of problems which have good potential to enter the decision agenda, and affect a large enough portion of the public. They must find the balance between a range of linkable problems large enough to attract sufficient public support, but small enough to allow the construction of coherent policy networks and communities. The problems must also be in the jurisdiction of a limited and complementary set of government decision makers.

One potential approach is to construct social assistance as a problem (rather than a policy solution) and to link it to basic income as a better alternative. Beyond this, the basic income policy community can increase the likelihood of emerging from the policy soup by developing a broadly consensual definition of basic income and, ideally, by developing a specific proposal with broad support. There is evidence that a less costly proposal can produce useful outcomes and act as a foot in the door.

Experimentation should only be considered if there is broad cross-party support and an inclination among decision makers to consider experimental evidence valuable despite limitations in construct and external validity. In addition, the experimental plan must include releasing findings to engender political payoffs as early as possible in the experimental process.

There are some hopeful signs, including the emergence of two strong civil society organizations, Basic Income Canada Network and UBI Works, both significantly focused on generating public support. UBI Works is connected to entrepreneurial resources, and an important tactic is to grow the resource base of the Basic Income Canada Network. Another hopeful sign is the emergence of new policy entrepreneurs.

1 CEOs for Basic Income. https://ceosforbasicincome.ca/ .

2 Green Party of Canada. https://www.greenparty.ca/en/save-basic-income-pilot .

3 Jessie Golem Website. https://www.jessiegolem.com/humans-of-basic-income/ .

Contributor Information

Richard K. Caputo, Email: moc.kooltuo@700otupac .

Larry Liu, Email: ude.notecnirp@uilll .

• Basic Income Canada Network. 2019a. “Signposts to Success: Report of a BICN Survey of Ontario Basic Income Recipients.” https://assets.nationbuilder.com/bicn/pages/42/attachments/original/1551664357/BICN_-_Signposts_to_Success.pdf .
• Basic Income Canada Network. 2019b. “Annual Report 2018/2019.” https://drive.google.com/file/d/1EEwyhM4iOk8DoYFLRQNvKXhM_530492j/view .
• Béland Daniel, Howlett Michael. The Role and Impact of the Multiple-Streams Approach in Comparative Policy Analysis. Journal of Comparative Policy Analysis: Research and Practice. 2016; 18 (3):221–227. doi: 10.1080/13876988.2016.1174410. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Boadway, Robin, Katherine Cuff, and Kourtney Koebel. 2016. “Designing a Basic Income Guarantee for Canada.” IDEAS Working Paper Series from RePEc, January 1. http://search.proquest.com/docview/2083047056/ .
• Boessenkool, Ken. 2020. “In Normal Times, Universal Basic Income Is a Bad Idea. But It’s the Wisest Solution for COVID-19 Economic Strain.” Globe and Mail , March. https://www.theglobeandmail.com/opinion/article-in-normal-times-universal-basic-income-is-a-bad-idea-but-its-the/?utm_source=Shared+Article+Sent+to+User&utm_medium=E-mail:+Newsletters+/+E-Blasts+/+etc.&utm_campaign=Shared+Web+Article+Links .
• Calnitsky David. “More Normal than Welfare”: The Mincome Experiment, Stigma, and Community Experience. Canadian Review of Sociology/Revue canadienne de sociologie. 2016; 53 (1):26–71. doi: 10.1111/cars.12091. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Calnitsky David, Latner Jonathan P. Basic Income in a Small Town: Understanding the Elusive Effects on Work. Social Problems. 2017; 64 (3):373–397. doi: 10.1093/socpro/spw040. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Canadian Centre for Economic Analysis. 2019. “Economic Contribution of the Canada Child Benefit: A Basic Income for Canadian Families with Children.” Downloaded from https://www.cancea.ca/sites/economic-analysis.ca/files/Economic%20Contribution%20of%20the%20Canada%20Child%20Benefit%20-%20Final%20-%2020190916.pdf .
• Caputo Richard. Policy Analysis for Social Workers. Thousand Oaks, CA: Sage; 2014. [ Google Scholar ]
• Canada, 2018. Opportunity for All: Canada’s First Poverty Reduction Strategy. Gatineau, QC: Employment and Social Development Canada = Emploi et développement social Canada.
• CBC News. 2018. “Ontario Minister Admits Ford Government Broke Election Promise by Scrapping Basic Income Project,” August 2.
• CBC News. 2019. “‘They Don’t Have a Plan’—Kathleen Wynne Criticizes Ford Government Over Basic Income,” April 1. https://www.cbc.ca/news/canada/hamilton/wynne-basic-income-1.5079754 .
• Clavet, Nicholas-James, Jean-Yves Duclos, and Guy Lacroix. 2012. Fighting Poverty Assessing the Effect of a Guaranteed Minimum Income Proposals in Québec Montréal . Que: Center for Interuniversity Research and Analysis on Organizations.
• Cohen, Michael D., James G. March, and Johan P. Olsen. 1972. “A Garbage Can Model of Organizational Choice.” Administrative Science Quarterly : 1–25.
• Duclos, Jean-Yves. 2007. “A Better Income Security System for All Canadians.” In A Canadian Priorities Agenda: Policy Choices to Improve Economic and Social Wellbeing , edited by Jeremy Leonard, Christopher Ragan and France St. Hilaire, 233–266. Montreal: Institute for Research on Public Policy.
• Eggelton, Art and Segal Hugh. 2020. “Eggleton and Segal: COVID-19 Presents Lessons in How a Guaranteed Basic Income Program Could Work.” Ottawa Citizen , April. https://ottawacitizen.com/opinion/eggleton-and-segal-covid-19-presents-lessons-in-how-a-guaranteed-basic-income-program-could-work/wcm/dcfde233-c628-4589-8465-d334f7cd579b/ .
• Ferdosi, Mohammad, McDowell Tom, Lewchuk Wayne, and Ross Stephanie. 2020. “Southern Ontario’s Basic Income Experience.” https://labourstudies.mcmaster.ca/documents/southern-ontarios-basic-income-experience.pdf .
• Forget Evelyn L. The Town with No Poverty: The Health Effects of a Canadian Guaranteed Annual Income Field Experiment. Canadian Public Policy. 2011; 37 (3):283–305. doi: 10.3138/cpp.37.3.283. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Forget, Evelyn L. 2018. Basic Income for Canadians: The Key to a Healthier, Happier, More Secure Life for All . Toronto: James Lorimer & Company Ltd.
• Forget, Evelyn L., and Hugh Segal. 2020. “Canada’s Emergency Response Benefit Is an Unintended Experiment in Basic Income; OPINION.” Globe and Mail . Toronto, Ontario: CNW Group Ltd., April 20. https://search.proquest.com/docview/2392316399 .
• Frankel, Sid. 2020. “Universal Basic Income Offers Stability During Crisis.” Winnipeg Free Press , March 27. Accessed April 30, 2020. https://search-proquest-com.uml.idm.oclc.org/docview/2383318620?accountid=14569 .
• Frankel, Sid., and James Mulvale. 2014. “Support and Inclusion for All Manitobans: Steps Toward a Basic Income Scheme.” Manitoba Law Journal 37 (2): 425–464.
• Fraser Mark W., Galinsky Maeda J. Steps in Intervention Research: Designing and Developing Social Programs. Research on Social Work Practice. 2010; 20 (5):459–466. doi: 10.1177/1049731509358424. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Green, David A, W. Craig Riddell, and France St-Hilaire. 2017. Volume V Income Inequality: The Canadian Story . Montreal, QC: Institute for Research on Public Policy.
• Hamilton Leah, Mulvale James P. “Human Again”: The (Unrealized) Promise of Basic Income in Ontario. Journal of Poverty. 2019; 23 (7):576–599. doi: 10.1080/10875549.2019.1616242. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Henstra Daniel. Explaining local policy choices: A Multiple Streams analysis of municipal emergency management. Canadian Public Administration. 2010; 53 (2):241–258. doi: 10.1111/j.1754-7121.2010.00128.x. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Herweg, Nicole, and Nikolaos Zahariadis. 2017. “The Multiple Streams Approach.” In The Routledge Handbook of European Public Policy , edited by Nikolaos Zahariadis and Laurie Buonanno, 32–41. London: Routledge.
• Hum Derek, Simpson Wayne. Economic Response to a Guaranteed Annual Income: Experience from Canada and the United States. Journal of Labor Economics. 1993; 11 (1, Part 2):S263–S296. doi: 10.1086/298335. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Ipsos. 2017. “Public Perspectives.” Downloaded from https://www.ipsos.com/sites/default/files/2017-06/public-perspectives-basic-universal-income-2017-06-13-v2.pdf .
• John, Peter. 1998. Analyzing Public Policy . London: Routledge (October 1, 2019).
• Kaplan, Jerry. 2015. Humans Need Not Apply: A Guide to Wealth and Work in the Age of Artificial Intelligence . New Haven, CN: Yale University Press.
• Kesselman, Jonathan. 2014. “A Dubious Antipoverty Strategy.” Inroads 34 (January 1): 33–43. http://search.proquest.com/docview/1468872819/ .
• Kingdon, John W. 2011. Agendas, Alternatives, and Public Policies. Updated 2nd ed. Boston: Longman.
• Lewchuk, Wayne. 2018. “Chapter Four: Changing Job Markets: Working without a Net.” In Thee Poverty, Inequality, and Job Challenge: The Case for Basic Income in Canada , edited by Roderick Benns and Joli Scheidler-Benns, 33–44. Lindsay: Fireside Publishing House.
• Liberal Party of Canada. 2014. “Adopted Resolutions: Biennial Convention. Montreal 2014. #100: Creating a Basic Annual Income to be Designed and Implemented for a Fair Economy,” p. 17. Accessed, October 1, 2019. https://www.liberal.ca/wp-content/uploads/2010/05/Priority-Resolutions-EN-FINAL.pdf .
• Liberal Party of Canada. 2016. “Adopted Priority Resolutions, Biennial Convention, Winnipeg 2016. Poverty Reduction: Minimum Income.” Accessed October 1, 2019. https://www.liberal.ca/wp-content/uploads/2017/07/Adopted-PRIORITY-Resolutions-Biennial-2016-EN.pdf .
• Liberal Party of Canada. 2018. “Implementation of a Guaranteed Minimum Income Model. Policy Resolution 11.” Accessed October 1, 2019. https://2018.liberal.ca/policy/implementation-of-a-guaranteed-minimum-income-model/ .
• Lindeman, Tracey. 2019. “A Lawsuit to Save Ontario’s Basic Income Program Has Failed.” Canada’s National Observer, February 15. https://www.nationalobserver.com/2019/02/15/news/lawsuit-save-ontarios-basic-income-program-has-failed .
• Link Bruce G, Phelan Jo C. Stigma and its public health implications. The Lancet. 2006; 367 (9509):528–529. doi: 10.1016/S0140-6736(06)68184-1. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Marston Greg. Basic Income in Australia and New Zealand. New York: Palgrave Macmillan US; 2016. Greening the Australian Welfare State: Can Basic Income Play a Role? pp. 157–177. [ Google Scholar ]
• McLaughlin Milbrey Wallin. Learning From Experience: Lessons From Policy Implementation. Educational Evaluation and Policy Analysis. 1987; 9 (2):171–178. doi: 10.3102/01623737009002171. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Mendelson, Michael. 2019. Lessons from Ontario’s Basic Income Pilot . Toronto: Maytree, 2019. https://deslibris.ca/ID/10102735 .
• Mulvale, James P., and Sid Frankel. 2016. “Next Steps on the Road to Basic Income in Canada.” Journal of Sociology & Social Welfare 43 (3, September 1): 27–50.
• Mulvale James P., Frankel Sid. Implementing a Basic Income in Australia. Cham: Springer International Publishing; 2019. Basic Income in Canada: Lessons Learned and Challenges Ahead; pp. 237–257. [ Google Scholar ]
• Murray, Matthew C., and Carole Pateman. 2012. Basic Income Worldwide: Horizons of Reform Houndmills . Basingstoke, Hampshire: Palgrave Macmillan.
• Duncan Greg, Menestrel Suzanne Le., editors. A Roadmap to Reducing Child Poverty. Washington, D.C.: National Academies Press; 2019. [ PubMed ] [ Google Scholar ]
• Offe, Claus. 2001. “+Pathways from here”. In What’s Wrong with a Free Lunch? , edited by Phillipe Van Parijs, 111–118. Boston: Beacon Press.
• Ontario. 2017. Ontario Basic Income Pilot . Toronto, ON: Government of Ontario. Accessed October 2, 2019. https://www.ontario.ca/page/ontario-basic-income-pilot .
• Opportunity knocks for basic income backers: As Ottawa hands out $2,000 emergency cheques to people forced out of work, experts say the pandemic may provide a golden moment to mend gaps in the Canadian social safety net. 2020. Toronto Star , April 25, 2020. Accessed April 30, 2020. https://search-proquest-com.uml.idm.oclc.org/docview/2394521609?accountid=14569 .
• Pereira Richard. Financing Basic Income. Cham: Springer International Publishing; 2017. The Cost of Universal Basic Income: Public Savings and Programme Redundancy Exceed Cost; pp. 9–45. [ Google Scholar ]
• Press, Jordan. 2018 “Liberals Say They Are Looking at Ways to Provide Minimum Income to All Canadians.” National Post , December. https://nationalpost.com/news/canada/liberals-say-they-are-looking-at-ways-to-provide-minimum-income-to-all-canadians .
• Rawat Pragati, Morris John Charles. Kingdon's “Streams” Model at Thirty: Still Relevant in the 21st Century? Politics & Policy. 2016; 44 (4):608–638. doi: 10.1111/polp.12168. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Reinhart, R. J. 2019. “Universal Basic Income Favored in Canada, U.K. but Not in U.S.” Gallup News Service, September. https://news.gallup.com/poll/267143/universal-basic-income-favored-canada-not.aspx .
• Reutter Linda I., Stewart Miriam J., Veenstra Gerry, Love Rhonda, Raphael Dennis, Makwarimba Edward. “Who Do They Think We Are, Anyway?”: Perceptions of and Responses to Poverty Stigma. Qualitative Health Research. 2009; 19 (3):297–311. doi: 10.1177/1049732308330246. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Robson, Jennifer. 2018. “Is the Liberals’ Federal Poverty-Reduction Strategy Even Really a Strategy?” Macleans , August 21. https://www.macleans.ca/opinion/is-the-liberals-federal-poverty-reduction-strategy-really-a-strategy/ .
• Segal, Hugh. 2012. “Scrapping Welfare.” Literary Review of Canada 20 (10, December 1). http://search.proquest.com/docview/1242314398/ .
• Segal, Hugh. 2016. “Finding a Better Way: A Basic Income Pilot Project for Ontario.” Government of Ontario, August 31. https://www.ontario.ca/page/finding-better-way-basic-income-pilot-project-ontario#section-8 .
• Segal, Hugh. 2019. Bootstraps Need Boots: One Tory’s Lonely Fight to End Poverty in Canada . Vancouver, BC: On Point Press, a UBC Press Imprint.
• Shadish, William R., Thomas D. Cook, and Donald T. Campbell. 2002. Experimental and Quasi-Experimental Designs for Generalized Causal Inference. Boston: Houghton Mifflin.
• Sharac Jessica, Mccrone Paul, Clement Sarah, Thornicroft Graham. The economic impact of mental health stigma and discrimination: A systematic review. Epidemiologia e Psichiatria Sociale. 2010; 19 (3):223–232. doi: 10.1017/S1121189X00001159. [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Simpson Wayne, Mason Greg, Godwin Ryan. The Manitoba Basic Annual Income Experiment: Lessons Learned 40 Years Later. Canadian Public Policy. 2017; 43 (1):85–104. doi: 10.3138/cpp.2016-082. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Smith, Verna. 2018. Bargaining Power Health Policymaking from England and New Zealand . 1st ed. Singapore: Springer Singapore.
• Smith-Carrier, Tracy A., and Steven Green. 2017. “Another Low Road to Basic Income? Mapping a Pragmatic Model for Adopting a Basic Income in Canada.” Basic Income Studies 12 (2, September 19): 1–25.
• Standing, Guy. 2008. “How Cash Transfers Promote Basic Income.” Basic Income Studies 3 (1): 1–30.
• Statistics Canada. 2015. Low Income Lines, 2011–2012. https://deslibris.ca/ID/238559 .
• Thurber, James A. 2011. Foreword to Agendas, Alternatives, and Public Policies. Updated 2nd ed. By John W. Kingdon, vii–xi. Boston: Sage.
• Tweddle, Anne, and Hannah Aldridge. 2019. Welfare in Canada, 2018 . Toronto: Maytree.
• UBI Works. n.d. “The team, What we do.” Accessed October 21 2019. https://ubiworks.ca/ .
• Van Parijs Philippe. Basic Income: A Simple and Powerful Idea for the Twenty-First Century. Politics & Society. 2004; 32 (1):7–39. doi: 10.1177/0032329203261095. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Widerquist Karl. A failure to communicate: what (if anything) can we learn from the negative income tax experiments? The Journal of Socio-Economics. 2005; 34 (1):49–81. doi: 10.1016/j.socec.2004.09.050. [ CrossRef ] [ Google Scholar ]
• Wright, Teresa. 2020. “Trudeau Rejects Turning CERB’s $2,000 a Month Into a Universal Benefit for Canadians.” April. https://nationalpost.com/news/universal-benefit-minimum-basic-income-justin-trudeau-cerb .
• Zahariadis Nikolaos. Theories of the Policy Process. 2019. The Multiple Streams Framework; pp. 65–92. [ Google Scholar ]

Basic Income Experiments

• UBI Cities Toolkit
• UBI Research Visualization

Thanks for signing up!

You can unsubscribe at any time using the Unsubscribe link at the bottom of every email.

Sorry, we could not complete your sign-up. Please contact us to resolve this.

Basic income: the world’s simplest plan to end poverty, explained

by Dylan Matthews

If you buy something from a Vox link, Vox Media may earn a commission. See our ethics statement.

Basic income is having a moment.

The governments of Finland , Ontario , and Utrecht are all launching tests of the policy proposal, under which everyone in a given country would get a set amount of money every year, no strings attached. The charity GiveDirectly is set to give basic incomes to 6,000 people in Kenya , and the tech industry powerhouse Y Combinator is funding an experiment evaluating the idea.

Andy Stern — the former head of the major union SEIU, and a close confidant of the Obama administration — argues at length for basic income in a forthcoming book, Raising the Floor . Nobel prize winnig economists like Christopher Pissarides and Joseph Stiglitz have gotten on board recently as well. Bernie Sanders even expressed sympathy for the idea, although he stopped short of endorsing it. And on June 5th, basic income will face its biggest test to date when Switzerland votes on whether to adopt it as a national policy.

But wait — how would a guaranteed or "basic" income work, anyway? Here are the basics of the idea, in eleven questions.

1) What is basic income?

This guy gets the appeal of a basic income. ( Shutterstock )

"Basic income" is shorthand for a range of proposals that share the idea of giving everyone in a given polity a certain amount of money on a regular basis. A basic income comes with no categorical eligibility requirements; you don't have to be blind or disabled or unemployed to get it. Everyone gets the same amount by virtue of being a human with material needs that money can help address.

There are a number of different names this idea has gone by over the years. "Universal basic income" and "basic income guarantee" are used frequently. "Guaranteed minimum income" and "negative income tax" are generally used to refer to versions of the plan that also impose a tax that gradually eats up the cash transfer, as a means of reducing the cost of the policy. "Demogrant" was popular in the '70s, and "citizens' dividend" and "social wage" get used from time to time.

2) Who supports basic income?

Surprising people! Arguably the biggest popularizer of the idea in the 20th century was libertarian economist Milton Friedman , who specifically favored a negative income tax as a replacement for much of the welfare state. Many left-of-center economists, like James Tobin and John Kenneth Galbraith , were also on board. More recently, Emmanuel Saez and Jonathan Gruber, two of the most influential left-leaning economists currently working, argued that an ideal tax system would feature a "large demogrant."

Martin Luther King Jr. endorsed the idea in his book Where to Go From Here: Chaos or Community? , writing, "I am now convinced that the simplest approach will prove to be the most effective—the solution to poverty is to abolish it directly by a now widely discussed measure: the guaranteed income." Activists and scholars Richard Cloward and Frances Fox Piven authored an influential article in The Nation in 1966 which called for a national movement of the poor with the intended goal of achieving a basic income. More academically, left philosophers and intellectuals like Erik Olin Wright , Peter Frase , Carole Pateman , Antonio Negri , and Michael Hardt and in particular Philippe Van Parijs have written in favor of the idea.

But the idea still retains appeal on the right for the same reasons Friedman embraced it. Libertarian economist and National Review/Reason contributor Veronique de Rugy spoke up for the idea on Fox News and received a favorable hearing. Charles Murray of The Bell Curve fame wrote a whole book laying out a specific plan for a negative income tax to replace the existing welfare state.

3) Has a basic income been implemented anywhere?

A meeting on Brazil's Bolsa Familia program in the state of Bahia. ( Manu Dias/SECOM )

Not exactly, but a lot of countries have generous cash transfer programs of one variety or another. In the United States, Social Security is more or less an age-limited basic income program which ties benefits to wages to make itself look like a pension program. Supplemental Security Income is a guaranteed minimum income scheme for the aged, blind, and disabled. Food stamps are a guaranteed minimum income distributed through food rather than cash. The Earned Income Tax Credit functions much like a negative income tax with a work requirement.

Most other developed countries, including the UK , France , and Germany , have similar income support systems with eligibility requirements of varying strictness. In the developing world and in particular Latin America, conditional cash transfer (CCT) schemes — wherein low-income families are given cash benefits with no use restrictions provided they fulfill certain conditions, like sending kids to school or getting vaccinated — have become popular over the past decade or so. The most famous program is Brazil's Bolsa Familia , but Mexico , Colombia , and plenty of other countries have similar programs, with meta-analyses showing the programs have significant positive effects on health and education outcomes. New York City even tried out a CCT, with evaluator MDRC finding positive results.

Formal basic income plans have been tried in small experiments. A whole series of experiments in various US cities testing out negative income tax plans were conducted in the 1970s, as was a much more ambitious trial in Manitoba, Canada. The results of the experiments are controversial, but included a modest reduction in hours worked as well as improvements in health outcomes and, naturally, an increase in incomes.

A new rash of experiments are now being conducted, or set to be conducted soon, in Finland , Ontario , Utrecht , and Kenya .

4) Wouldn't this destroy the economy?

Let's pass a basic income, they said. We won't turn into a desolate wasteland, they said. ( Shutterstock )

A common concern with basic income proposals is the worry that they'd destroy incentives to work. If people no longer need to work to afford an apartment and food and other life necessities, then it stands to reason that the incentive one has to get a job — or to work a given number of hours on a job — would be reduced. Even if one doesn't want to live on whatever the given basic income is, they might go from working full-time to working part-time, making up the difference with the benefit. This is concerning to people both because most Americans have a strong belief that people ought to work for a living, and because reduced work effort means reduced production — in other words, an economic slowdown.

As noted above, a real basic income has never been implemented across a whole country, which makes macroeconomic effects hard to predict. But we do have some experimental evidence on the question of work effort, drawn from the negative income tax experiments in the US and Canada in the 1970s. Those studies found that work effort declined when a negative income tax was imposed, as predicted, but that the effect was quite small. Moreover, most of the reduction in work effort appeared to come from people taking longer stints of unemployment. That can be a bad thing, but it can also mean that people aren't settling for second-best jobs and holding out for ones that are better fits for them. That'd actually be good, economically. Additionally, the work effect reduction for young people appeared to come entirely from increased school attendance — also a desirable outcome.

Another factor is underreporting. Negative income taxes provide an incentive for beneficiaries to underreport their incomes so as to get a bigger benefit — and that's exactly what happened in the US negative income tax experiments. For the experiment in Gary, Indiana, when participants' reported incomes were cross-referenced with official government data on their earnings, the reduction in work effort went away entirely.

So it's reasonable to think there might be a reduction in work effort if a basic income were imposed. But the scale is likely to be modest, and the form that reduction in work effort takes could very well be good for the economy in the long run.

5) Could a basic income ever happen in the United States?

President Nixon and Daniel Patrick Moynihan, who designed his negative income tax plan. ( Nixon Foundation )

At the moment, probably not, given that Congress won't pass basically anything at all. But the odds in, say, the next hundred years aren't necessarily zero. For one thing, in the 1970s basic income proposals were popular among both political parties. Richard Nixon pushed a negative income tax through the House, and Jimmy Carter made a less successful but real attempt at passing one himself. In 1972, George McGovern challenged Nixon for reelection not by attacking his income support policies but by proposing a more generous basic income.

More to the point, most countries, as noted above, have income support schemes that are at least somewhat similar to a basic income, and when the idea is framed in more familiar terms it ceases to seem so radical. Case in point: the FairTax plan, which would replace all federal income, payroll, gift, and estate taxes with a 30 percent sales tax, includes a household refund of taxes paid on spending up to the poverty level. Households would receive that refund regardless of their work status, making it a pure (albeit quite small) basic income. Last Congress, FairTax was endorsed by 76 members of the House and 9 members of the Senate — all Republicans. They probably wouldn't think of themselves as basic income supporters, but in a way, they are.

6) I believe it's customary to provide a music break.

Indeed it is. Probably the only plausible break here is Dire Straits' "Money for Nothing," whose video featured then-revolutionary, now-hilarious CGI animation:

7) Will a basic income save us from the robot uprising?

A T-1000 is no match for a basic income. (TriStar Pictures)

Many analysts believe that improvements in artificial intelligence and robotics will decrease the demand for human labor going forward. Whether or not that'll happen is disputed, with skeptics noting that centuries of technological improvement have thus far failed to permanently reduce employment levels. But if this time is different, and automation leaves a huge chunk of working-age adults unemployed, a basic income would prevent mass suffering among those left out. It would essentially mean "taxing the owners of the robots to support the people who are put out of work by them," as John Aziz put it in The Week.

It's also possible that capital will realize a basic income is in its interests if technological unemployment leaves too weak of a consumer base for them to which to sell their products. Former Secretary of Labor and liberal commentator Robert Reich has called a basic income "almost inevitable" on these grounds: "as productivity increases, technological change provides us with great benefits but requires fewer and fewer people to actually do the work…who's going to be the customer?"

Not all analysts who believe that technological unemployment is coming endorse a basic income as remedy. MIT economists Erik Brynjolfsson and Andrew McAfee, in their book The Second Machine Age , argue that while a basic income would replace the lost income resulting from mass unemployment, it wouldn't replace the lost "self-worth, community, engagement, healthy values, structure, and dignity." They instead promote expanded education and wage subsidies to enable humans to successfully "race against" the machines (Brynjolfsson clarifies that he's by no means opposed to a basic income, and merely thinks wage subsidies like the Earned Income Tax Credit are better). James Hughes, a basic income advocate, counters that it's unlikely humans will match the speed at which machine capabilities are expanding, making the quest to maintain a role for human labor of the current scale futile.

8) What's the liberal/leftist case for basic income?

( Oxford University Press )

The basic left-of-center case for a basic income is that a sufficiently large one eliminates poverty. Poverty is bad, the left has traditionally been very invested in fighting it, and basic income represents an elegant way of eliminating it. Basic income also reduces inequality, which leftists and liberals tend to find desirable for a number of reasons, not least that, generally speaking, poor people get more use out of an extra dollar than rich people lose by foregoing a dollar, and thus redistribution can be expected to increase overall well-being.

But there are more intricate arguments as well. Philippe Van Parijs, in his book Real Freedom for All and other writings, argues that a basic income is necessary as a matter of freedom. To be truly free, Van Parijs argues , people have to have "access to the means that people need for doing what they might want to do." Providing a basic income for everyone provides those means. Pete Frase, an editor at Jacobin and influential leftist writer on economics, makes a similar argument . A basic income, he argues, "directly addresses one of the most fundamental objectionable things about capitalism, namely the fact that it makes almost everyone dependent on performing wage labor in order to survive."

The freedom argument rests, to some degree, on a critique of our culture's overwhelming emphasis on the importance of work. Frase notes that 84 years ago, John Maynard Keynes was predicting that within a hundred years, the world would be rich enough that the "economic problem" would be solved, and the world would enter an "age of leisure" where far more of our lives were devoted to activities outside of work. We have so far failed to create that world, but a basic income would enable it by granting all people the ability to drop out of the working world, or to dramatically cut back their hours. If you think of leisure as an active good, and unpleasant work as a societal ill, that's a great case for a basic income.

Finally, some philosophers, most notably Carole Pateman, have made an explicitly feminist case for a basic income. Pateman notes that most welfare states were designed with an understanding that women would get benefits based on their husbands' contributions and status, rather than their own. This kept women economically dependent on men and supported a model of marriage that allowed men to free-ride off the domestic labor of women. Things have changed somewhat, but women still work at lower rates than men and earn less. A basic income, Pateman writes, "would, for the first time, provide women with life-long (modest) economic independence and security, a major reason why it is central to democratization."

9) What's the conservative/libertarian case for basic income?

( AEI Press )

The laissez-faire case for basic income is premised in some measure on a critique of the existing welfare state, and a claim that redirecting the same money into a basic income would result in better outcomes.

For one thing, it would likely require less bureaucracy to implement than many existing welfare programs. "The biggest advantage of a [negative income tax] is that it requires the smallest possible bureaucracy to implement," Guy Sorman, a right-leaning French philosopher, wrote in City Journal. "No longer would the federal and state governments maintain the sprawling multiple agencies necessary to distribute food stamps, public housing, Medicaid, cash welfare, and a myriad of community development programs. Nor would they need to pay the salaries and enormous future pensions of the public employees who run all these programs."

The fact that a basic income takes away the decision of what to spend money on from the government is also enticing to libertarians. "Benefits are often given in-kind rather than in cash precisely because the state doesn’t trust welfare recipients to make what it regards as wise choices about how to spend their money," University of San Diego's Matt Zwolinski writes . A basic income, Zwolinski continues, would change that.

Charles Murray argues for a basic income by arguing it makes individuals responsible for their own flourishing, rather than requiring the government to make spending decisions on their behalf. "A persuasive critique of the current system is that the people who make up the underclass have no reason to think they can be anything else," he writes. "The GI says just one thing to people who have never had reason to believe it before: 'Your future is in your hands.' And it is the truth."

Ed Dolan notes that, for conservatives and libertarians who care about preserving work incentives, a basic income actually has advantages over welfare programs that phase out with income and implicitly impose high effective marginal tax rates on beneficiaries. Giving everyone a cash grant doesn't do that.

10) What's the liberal/leftist case against basic income?

Lefty opponents of basic income often argue that expanded in-kind programs, like universal child care, are more important. ( Shutterstock )

The left case against basic income boils down to a question of what to prioritize: basic income, which is basically unprecedented at a national scale, or expansion of the traditional safety net through things like universal child care, generous work leave policies, free college, and the whatnot, which is a policy program that Nordic social democracies have actually adopted, and which, at least from certain perspectives, works.

American University's Barbara Bergmann is probably the most prominent exponent of this viewpoint. Bergmann notes that there are certain benefits that liberals think everyone should have access to, such as education, health care, childcare, housing, and the like. A government cannot afford to finance both these and a basic income, she concludes, and financing the benefits directly is preferable to giving people money to buy them individually.

Suppose someone gets a basic income, fails to buy health insurance, gets very sick, and doesn't have enough money to pay for life-saving treatment. You'd still need a universal health care system to save their life — and a basic income leaves less money to fund such a system. "The fully developed welfare state deserves priority over Basic Income because it accomplishes what Basic Income does not: it guarantees that certain specific human needs will be met," Bergmann concludes.

Proponents of a "job guarantee" — a government program to ensure that anyone who wants employment can get it, usually through the public or nonprofit sector — often criticize basic income as politically unrealistic and inflationary. University of Missouri - Kansas City's Randall Wray asserts that it would "add just about two or three zeros to all prices and wages in the US—at least within a reasonably narrow margin of error" (for the record, the idea that fiscal policy rather than monetary policy determines inflation represents a small minority in economics).

Some on the left, while not necessarily opposing a basic income, dispute the arguments offered for it by conservatives and libertarians. Contrary to the common idea among free-marketers that there are a plethora of wasteful welfare programs, the Roosevelt Institute's Mike Konczal argues that in the existing welfare state, "there are relatively few programs and they are run at a decent administrative cost." "Dissatisfaction with the current system feeds a dream of wiping the slate clean, but motivations for a clean slate vary drastically," Max Sawicky writes . "Some on the right would like to replace existing programs because they disapprove of what those programs do, not because they fail to erase poverty."

11) What's the conservative/libertarian case against basic income?

America after a basic income? ( Shutterstock )

A basic income is a massive redistributive government program. Conservatives and libertarians generally don't like massive redistributive government programs. It's like their whole thing.

Anarcho-capitalist and University of Colorado philosopher Michael Huemer made the most full-throated version of this argument in response to Zwolinski. "Suppose I decided to provide a basic income for my neighborhood. I don’t have enough justly acquired money to do this, so I extract the needed funds from my neighbors by threatening them with kidnaping and long-term imprisonment if they fail to hand over the funds I require," he muses. "Sometimes a neighbor evades my efforts, usually by lying to me about his income. I kidnap these neighbors and hold them prisoner in small cells for years at a time." That'd be immoral. So why wouldn't the version where the government does the threatening?

The other, more mainstream argument is that basic income programs destroy work incentives rather than improving them (as other libertarians, like Dolan above, argue). This, the argument goes, not only hurts individuals' well-being and that of their community. Jim Manzi cites the experiments in the 1970s to support his contention that a basic income would reduce work effort.

The Kauffman Foundation's Brink Lindsey takes Manzi's conclusion and takes the logical next step , arguing that reducing work effort is necessarily a bad thing, pointing out that (involuntary) unemployment hurts well-being, both mentally and physically. "For most people, joblessness means not only a lack of income, but also lack of status, lack of identity, and lack of direction," he concludes. "It is the path, not to nonpecuniary forms of fulfillment, but to anomie and despair."

More in this stream

40 years ago today, one man saved us from world-ending nuclear war

How gun ownership became a powerful political identity

Why scientists are cloning black-footed ferrets

Most popular, the christian right is coming for divorce next, bridgerton finally gave us queer storylines. fans aren’t having it., mysterious monoliths are appearing across the world. here’s what we know., this targaryen family tree explains jon snow’s parentage — and sets up house of the dragon, do we have alzheimer’s disease all wrong, today, explained.

Understand the world with a daily explainer plus the most compelling stories of the day.

More in Poverty

Congress can’t get anything done. Except on foreign aid.

How Congress is planning to lift 400,000 kids out of poverty

The first results from the world’s biggest basic income experiment

Aisha Nyandoro is making guaranteed income a reality in Mississippi

Paul Niehaus is changing how we think about fighting global poverty

Giving Tuesday 2019: news and updates

How Ouija boards work. (Hint: It’s not ghosts.)

Biden’s big immigration gamble

Going on vacation with friends? Read this first.

There’s a secret wildlife wonderland hidden in the US — and it’s in danger

Een manier om gezond te worden: experimenten met het basisinkomen in Canada

Wilt u om te beginnen uzelf voorstellen en ons vertellen hoe u geïnteresseerd bent geraakt in een basisinkomen?

Ik ben hoogleraar economie aan de faculteit Geneeskunde van de Universiteit van Manitoba waar mijn belangstelling vooral uitgaat naar de kosten van de gezondheidszorg. Je hoeft niet erg lang in de gezondheidszorg te werken om te beseffen dat veel gezondheidsproblemen het gevolg zijn van armoede. Mensen zijn ziek omdat ze arm zijn. Ik kende het MINCOME experiment dat halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw is uitgevoerd, maar ik wist niet welk resultaat het had opgeleverd. Ik vroeg me af of er een manier was om “terug te gaan” en om de deelnemers te vinden, zodat ik kon nagaan welk effect een gegarandeerd inkomen gehad heeft op hun leven en dat van hun kinderen.

U hebt de belangrijkste onderzoeken naar het basisinkomen in het MINCOME experiment uitgevoerd. Kunt u ons helpen ons geheugen op te frissen. Wat was op dat moment de motivatie achter deze experimenten? Hoe waren de experimenten ingericht? Hoe lang duurden ze?

Het experiment werd in 1974 geïntroduceerd en eindigde in 1979. Het werd op twee locaties in Manitoba – in de stad Winnipeg (met op dat moment 450.000 inwoners) en in de kleine stad Dauphin (ongeveer 10.000) uitgevoerd. Het unieke aan Dauphin was dat alle families die in de stad woonden deelnamen aan het experiment en inkomenssteun kregen als hun inkomen laag genoeg was. Niet iedereen kreeg het geld, maar ze kregen allemaal de belofte dat als hun inkomen laag genoeg was, ze ondersteuning zouden krijgen.

Het doel van het experiment was om uit te vinden of mensen zouden stoppen met werken of minder uren zouden gaan werken als ze zeker waren van een inkomen. Veel mensen dachten dat het aantal gewerkte uren aanzienlijk zou dalen. Ik was geïnteresseerd in de vraag of er andere effecten zouden optreden – waren mensen gezonder en bleven ze langer op school?

Sommige critici beweren dat mensen bleven werken, omdat zij wisten of vreesden dat het experiment zou stoppen. Hebt u argumenten gevonden die deze opvatting ondersteunt of tegenspreekt ?

De bestaande sociale regeling had eigenlijk sterke negatieve prikkels om aan het werk te gaan. Op dat moment werd elke verdiende dollar direct afgetrokken van de uitkering. MINCOME creëerde een prikkel om te werken omdat slechts 50 cent zou worden ingenomen. Niemand weet ooit of een programma zal doorgaan, maar de meeste mensen geloofden op dat moment dat dit proefproject aan het einde van het decennium gewoon uitgebreid zou worden. Ik vind het “tijdelijke programma” argument niet erg overtuigend. Als mensen onverantwoordelijk zijn, gaan ze dan vier jaar vooruit kijken om te beslissen hoe ze zich gaan gedragen?

Hebt u negatieve effecten op huizenprijzen, consumptieartikelen of andere prijzen bemerkt, of werden ze nooit nagegaan?

Ze werden niet bijgehouden. Het was een periode met grote inflatie in het hele land, zodat het moeilijk is om prijsstijgingen toe te schrijven aan dit specifieke programma.

Hoe kreeg men het inkomen? Hoe werd voorkomen dat mensen het meer dan een keer per maand ontvingen?

Ze verschenen bij de instantie, vulden formulieren in en overlegden loonstrookjes. Hun identiteit werd gecontroleerd.

Wat waren de meest opvallende resultaten die u gevonden hebt?

Mijn eigen onderzoek [3] keek niet naar werkinzet. Andere economen hebben dat in de jaren tachtig onderzocht en ontdekten dat twee groepen mensen minder uren gingen werken. Getrouwde vrouwen gebruikten het gegarandeerde inkomen adequaat om langer zwangerschapsverlof voor henzelf te “kopen”. Als ze uit het arbeidsproces stapten om te bevallen, bleven ze langer thuis. Ten tweede, adolescenten en vooral adolescente jongens gingen terug in het aantal uren dat zij werkten omdat ze op latere leeftijd aan hun eerste fulltime baan begonnen.

Dat was het begin van mijn eigen onderzoek. Ik vroeg me af of, als ze niet werkten dit betekende dat ze dan langer op school bleven. Een van mijn onderzoeksresultaten laat zien dat het aantal leerlingen dat de middelbare school (rang 12) voltooit, stijgt tijdens de studie.

Mijn meest significante bevindingen hebben betrekking op de kosten van de gezondheidszorg. Ik gebruikte cijfers van medicare om te laten zien dat het aantal ziekenhuisopnames met 8,5 % daalde onder deelnemers aan het experiment in vergelijking met een controlegroep. De redenen hiervoor zijn vermindering van “ongevallen en verwondingen” en reducties in ziekenhuisopname vanwege psychische problemen.

Een van de resultaten die u constateerde was dat weinig mensen stopten met werken. Hoe verklaart u deze uitkomst en is het vergelijkbaar met andere experimenten in de VS?

De Amerikaanse experimenten gaven dezelfde resultaten. Weinig mensen stopten met werken en bijna niemand met een fulltime baan ging hoegenaamd minder werken. Dat komt omdat een goed doordacht gegarandeerd inkomen (en deze is opgezet als een belastingkrediet dat teruggestort wordt) prikkels creëert voor mensen om te werken. Als aanvulling op het inkomen van werkende armen werkt het veel beter dan andere vormen van sociale bijstand doen.

Waarom zijn dit experiment en de gegevens ongeanalyseerd verdwenen gedurende vele jaren? Hoe wist u van het experiment en waarom hebt u besloten om er aan te werken?

Er kwamen andere regeringen. De experimenten werden door centrum-linkse regeringen aan het begin van de jaren zeventig ondersteund. Aan het eind van de zeventiger jaren waren deze regeringen vervangen door centrum-rechtse regeringen op zowel provinciaal als federaal niveau. Dit was grotendeels te wijten aan de economische schokken van de jaren zeventig – inflatie, werkloosheid, de olieprijzen, hoge rente. Dit betekende dat overheden minder geïnteresseerd waren in armoede en meer geïnteresseerd in andere zaken, zoals het stabiliseren van het prijsniveau. Ik wist ervan, omdat ik in de zeventiger jaren economie studeerde. Mijn professoren vertelden me dat dit experiment de manier waarop Canada sociale programma’s organiseerde voorgoed zou veranderen. Dit zou de basis voor sociale rechtvaardigheid zijn.

Een goed doordacht gewaarborgd inkomen … creëert prikkels voor mensen om te werken. Als aanvulling op het inkomen van werkende armen werkt het veel beter dan andere vormen van sociale bijstand doen.

Kunnen inwoners van Dauphin zich het experiment nog herinneren? Hoe denken deze mensen er nu over? En hoe zit het met de mensen die destijds aan het experiment meewerkten?

We spraken met beide groepen mensen. Veel deelnemers hebben er herinneringen aan en zijn dankbaar voor de kansen die MINCOME hen en hun kinderen hebben geboden. Zij noemden allemaal onderwijs – ofwel dat ze scholing konden volgen voor een baan, of dat hun kinderen konden doorleren. De meeste mensen waarmee ik sprak dachten dat het zou doorgaan. De onderzoekers – vooral de interviewers die allemaal jonge afgestudeerden waren – waren geroerd door hun ervaring. Maar weinigen hadden enig idee van de diepte van de bestaande armoede of van wat het leven op het platteland van Manitoba in die tijd inhield. Velen gingen door in de academische wereld of werden sociale hervormers.

Heeft het experiment geholpen om mensen te mobiliseren voor een basisinkomen in Canada? En hoe zit het met uw werk? Heeft het enige relevantie voor het debat van vandaag?

Interessant dat u dat vraagt: nee, veel mensen hebben nog steeds bedenkingen tegen een basisinkomen, niettegenstaande het bewijs. Ik sprak met veel mensen die het concept verdedigen, maar veel meer denken dat het te duur is en dat mensen gewoon moeten werken voor de kost. Net zoals in de late jaren zeventig, denken veel mensen dat we ons geen sociale rechtvaardigheid kunnen veroorloven.

Maar mensen praten weer over een gegarandeerd inkomen. Het verschijnt regelmatig in de pers en in het publieke debat. Een van de grootste voorstanders in Canada is senator Hugh Segal, een conservatieve senator. Ik weet niet of hij goed ligt bij de smaakmakers in zijn partij, maar hij jaagt de discussie aan onder zakenmensen en politici.

Ik ben blij met het feit dat veel van de dingen die we in de loop van de tijd in de sociale bijstand ten goede veranderd hebben dikwijls lijken op een gegarandeerd inkomen, hoewel ze alleen gericht zijn op kleine groepen binnen de bevolking. In Canada krijgen senioren met een laag inkomen een gegarandeerde aanvulling op hun inkomen dat lijkt op een gewaarborgd inkomen voor bejaarden. Mensen die voor kinderen zorgen krijgen van de staat kinderbijslag, dat werkt als een gegarandeerd inkomen voor mensen met kinderen die van hen afhankelijk zijn. Geen van deze zijn zo hoog als ze zouden moeten zijn, maar ze zijn er. Ik denk dat de volgende stap is kijken naar een gegarandeerd inkomen voor de rest.

Zijn er momenteel andere experimenten in voorbereiding in Canada? Hoe zou u tegenwoordig een experiment uitvoeren?

Ik ken geen plannen. Iedereen zou sommige dingen anders doen, maar ik denk dat het eerste experiment echt heel goed was. Ik denk dat ik een betere manier heb om gezondheidsgegevens te vinden dan onderzoekers in die tijd, maar dat komt alleen doordat verschillende gegevensbronnen beschikbaar zijn gekomen.

Kunt u ons iets vertellen over de situatie van het basisinkomen in de Canadese samenleving ?

Ik denk dat ik deze vraag al beantwoord heb. Het is niet aan de orde, althans niet onder de noemer van een “gegarandeerd jaarlijks inkomen” (guaranteed annual income, GAI; FB). Ik denk dat mensen liever praten over dingen als een “terugbetaalbaar belastingkrediet voor gezinnen”, dat op hetzelfde neerkomt. We zijn in de loop van de tijd geleidelijk opgeschoven naar een GAI, maar er zijn altijd actuele economische gebeurtenissen die er tussen komen.

Wat zijn de vooruitzichten voor het basisinkomen in Canada?

Het is moeilijk te zeggen. Ik denk dat het nog een lange weg te gaan heeft, maar we hebben goede pleitbezorgers door het hele politieke spectrum. Zolang we het idee levend kunnen houden, zal het worden besproken. Een van de problemen die we in Canada het hoofd moeten bieden, is ons federaal systeem. Alleen de federale overheid kan een dergelijke regeling dragen, maar maatschappelijk welzijn is een provinciale verantwoordelijkheid. Het zal een uitdaging zijn om alle provincies in te laten stemmen met een dergelijke regeling en het vraagt sterk leiderschap op nationaal niveau. Ik zie de huidige regering niet het voortouw nemen bij deze kwestie.

Een manier om gezond te worden: experimenten met het basisinkomen in Canada

• Op 6 december 2012 gepubliceerd als Canada: Retour dans le passé de la «ville sans pauvreté»   door Stanislas Jourdan :  http://revenudebase.info/2012/12/evelyn-forget-experimentation-mincome-canada/
• Ook (op 7 augustus 2013) verschenen als A Way to Get Healthy: Basic Income Experiments in Canada:   http://basicincome.org.uk/interview/2013/08/health-forget-mincome-poverty/

Vertaald uit het Engels door: Florie Barnhoorn

• [1]  http://en.wikipedia.org/wiki/Dauphin,_Manitoba
• [2]  http://legalcheckpoint.blogspot.nl/2007/11/social-policy-manitoba-mincome.html
• [3]  http://public.econ.duke.edu/~ erw/197/forget-cea%20%282%29. pdf

Gerelateerd

Vrijwel alle media berichtten vorige week over de uitkomsten van het Finse basisinkomenexperiment. Meer blije Finnen, minder werkende Finnen, was ongeveer de conclusie. Het vervelende is: het experiment zegt vrijwel niets. Net als de meeste basisinkomenexperimenten die overheden en gemeenten momenteel ondernemen.

Uit het Finse experiment met het basisinkomen blijkt: eigenlijk bijna niks

Het was een langverwacht datapuntje in het debat over het basisinkomen: de resultaten van het Finse experiment. In 2016 besloot de Finse regering om bij tweeduizend werkloze Finnen twee jaar lang 560 euro op de rekening te storten.

Worden die Finnen gelukkiger, gezonder, gezelliger? Krijgen ze meer vertrouwen in de overheid, de rechtspraak, de media? En – misschien wel het belangrijkste voor wie zich afvraagt of het allemaal wel ‘betaalbaar’ is – gaan ze meer of minder werken?

Vorige week druppelden de eerste uitkomsten binnen. En die kregen begrijpelijkerwijs nogal wat media-aandacht.

‘Proef met basisinkomen in Finland is mislukt’, Het artikel van de NOS over de Finse basisinkomenproef. kopte de NOS. (Om deze kop twee uur later te veranderen: ‘Proef met basisinkomen zet mensen niet aan om te werken.’) De Fin was dankzij het basisinkomen ‘niet gemotiveerder om een baan te vinden’, aldus de NOS. Maar, ‘hij zat wel beter in zijn vel’, betoogde collega Rutger ‘B-woord’ Bregman Lees het interview met gewaardeerd collega Bregman. in de Volkskrant .

Ik heb teleurstellend nieuws voor beide: dit is zo’n onderzoek waar resultaten nauwelijks conclusies opleveren. Hoewel de tabellen en grafieken – en zelfs de persberichten van onderzoekers die beter zouden moeten weten – anders doen vermoeden, was dit onderzoek gedoemd om non-resultaten te produceren.

En je kunt, vrees ik, hetzelfde zeggen voor vrijwel alle basisinkomenexperimenten waar we de komende tijd over zullen horen.

Meer of minder werk? Dat is de vraag

Allereerst is het belangrijk om op te merken: experimenten met het ‘basisinkomen’ zijn zelden experimenten met het ‘basisinkomen’. Zo ook dit experiment. Alleen Finnen die werkloos waren konden aanspraak maken op gratis geld. Het grote verschil met een reguliere uitkering was alleen dat je nu bij mocht verdienen, en niet lastig werd gevallen met uitkeringsbureaucratie.

Basisinkomen of niet, zulke experimenten met onvoorwaardelijke geldoverdracht kunnen wel zinnige informatie opleveren. Bijvoorbeeld: gaan werklozen meer werken als ze de mogelijkheid hebben om bij te verdienen?

Het antwoord lijkt op het eerste gezicht: nee. In het onderzoek De voorlopige resultaten van het Finse basisinkomen-experiment. lezen we dat Finnen met een basisinkomen slechts 0,39 werkdagen meer (of 0,79 procent vaker) werkten dan Finnen met een reguliere uitkering. Maar, dit resultaat was ‘statistisch niet te onderscheiden van nul’. En dus schreef wereldwijd iedereen op: basisinkomen geen effect op werk.

Alleen, ‘statistisch niet te onderscheiden van nul’, dat is niet hetzelfde als ‘nul’.

‘Statistisch niet te onderscheiden van nul’, is niet hetzelfde als ‘nul’

Je moet weten: het Finse basisinkomenexperiment is klein. De onderzoekers wilden aan tienduizend proefpersonen gratis geld geven, maar de rechtse Finse regering stelde uiteindelijk slechts budget beschikbaar voor tweeduizend proefpersonen.

Het resultaat is een onderzoek met een fors gebrek aan statistische vuurkracht. Vergelijk het met een veel te kleine peiling. Als gisteren 10 procent van de Nederlanders shoarma at, en je gaat nu willekeurig tien Nederlanders opbellen, dan zul je vermoedelijk niet precies één shoarma-eter vinden. Je moet veel en veel meer Nederlanders bellen, om die 10 procent betrouwbaar waar te nemen.

Dus: wat bedoelt zo’n onderzoeker nou met ‘statistisch niet te onderscheiden van nul’?

In de statistiek kun je de mate van onzekerheid uitdrukken in een zogenoemd betrouwbaarheidsinterval. Zo’n interval zegt: als je dit experiment eindeloos vaak overdoet, dan zal in 95 procent van de gevallen het resultaat tussen deze twee uitersten liggen. Als ‘nul’ binnen het betrouwbaarheidsinterval valt, dan zeggen we dat het statistisch niet valt te onderscheiden van nul.

Het Finse experiment is zo klein dat het betrouwbaarheidsinterval enorm breed is. Daarmee laat het de deur open voor forse negatieve of forse positieve werkgelegenheidseffecten. Het betrouwbaarheidsinterval strekt van 7,4 procent minder tot 9,5 procent meer gewerkte dagen dankzij gratis geld. Dus ja: statistisch niet te onderscheiden van nul, maar statistisch ook niet te onderscheiden van een plus van 9,5 procent, of een min van 7,4 procent.

De NOS had dus beter kunnen koppen: ‘Proef met basisinkomen zet mensen aan om veel meer, veel minder, of evenveel te werken – we weten het niet, want wetenschap is moeilijk, en dit experiment te schraal... meer onderzoek is nodig.’

Basisinkomen maakt blij. Toch?

Dan, het goede nieuws. De onderzoekers keken namelijk niet alleen naar het economische, maar ook naar het sociale aspect. ‘De ontvangers van het basisinkomen in Finland zaten beter in hun vel dan degenen die nog in het aloude bureaucratische Finse werkloosheidssysteem zitten’, duidde collega Bregman. Zo hadden de Finnen met basisinkomen meer vertrouwen in de politici, in hun eigen gezondheid, en in de toekomst.

Althans, dat bleek uit de peilingen. Maar bij die peilingen kun je ook grote vraagtekens zetten.

Ten eerste, er was van tevoren geen peiling gedaan om te kijken of de basisinkomen-ontvangende Finnen niet sowieso al wat positiever in het leven stonden.

Je kunt je voorstellen dat het niet het basisinkomen is dat Finnen gelukkiger maakt, maar de extra bureaucratie die Finnen ongelukkiger maakt

Ten tweede, er was een flink verschil in respons tussen de twee groepen. Van de basisinkomen-Finnen beantwoordde 31 procent de peiling, van de normale-uitkering-Finnen 20 procent. En misschien zijn de Finnen die vaker reageren positiever of negatiever.

Ten derde, er was zo veel media-aandacht voor het experiment dat het mogelijk is dat niet het basisinkomen, maar de aandacht voor een beter gemoed zorgde.

En tot slot, op het moment dat de peiling werd verricht, had de Finse overheid net een beleidsverandering doorgevoerd, waardoor Finnen met een normale uitkering in een veel zwaarder controleregime belandden. Je kunt je voorstellen dat het dus niet het basisinkomen is dat Finnen gelukkiger maakt, maar de extra bureaucratie die Finnen ongelukkiger maakt.

Geld weg, info nihil

Afijn, de slotsom is dat de Finse regering 20 miljoen euro heeft uitgegeven aan een experiment waar we nauwelijks iets van gaan leren. Teleurstellend, want op voorhand was al bekend Dat kun je lezen in de ‘power calculations’ in de onderzoeksbeschrijving. dat je met tweeduizend proefpersonen te weinig statistische vuurkracht zou hebben om betrouwbare conclusies aan op te hangen.

Het geeft ook te denken over de andere ‘basisinkomen’-experimenten die momenteel lopen, bijvoorbeeld die van Nederlandse gemeenten als Utrecht (driehonderd deelnemers) en Nijmegen (tweehonderd deelnemers). Al die experimenten zijn nog bescheidener van opzet dan het Finse experiment, en dus ook hier geldt: hoeveel kunnen we er nou van opsteken? Was het niet beter geweest als gemeenten de krachten hadden gebundeld om één groot experiment op te zetten?

Vooralsnog is een van de weinige lopende ‘basisinkomen’-experimenten die wel voldoende statistische vuurkracht hebben van het goede doel GiveDirectly.

In hun experiment ontvangen ruim 26.000 (!) mensen in West-Kenia gratis geld, van wie zesduizend voor langere tijd een basisinkomen. In Kenia is het dan ook een stuk goedkoper experimenteren. Maar, hoeveel zegt zo’n experiment over beleidsmatig gratis geld uitdelen in een ontwikkeld land als Nederland?

Dit is sowieso een probleem. Het meeste onderzoek dat er is naar de arbeidsmarktimpact van gratis geld komt uit ontwikkelingslanden; Een overzicht van de literatuur over ‘cash transfers’ in ontwikkelingslanden. stamt nog uit de jaren zeventig en tachtig in Canada en de Verenigde Staten (met nogal wat gebreken Een wetenschappelijk paper over de gebreken in de Amerikaanse experimenten met een ‘negatieve inkomstenbelasting’. ten opzichte van moderne onderzoeksmethoden); of het bestudeert iets wat lijkt op gratis geld (zoals: wat gebeurt er als je de loterij wint? Bijvoorbeeld: dit onderzoek van Jan van Ours naar loterijwinnaars in Nederland. ).

Het zou dus wel fijn zijn als er nieuwe resultaten komen uit ontwikkelde landen met een gedegen onderzoeksopzet. Maar momenteel lijkt het er niet op dat een regering benieuwd genoeg is om er het nodige geld voor ter beschikking te stellen.

En dat is jammer.

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk . We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

Je bent niet ingelogd. Log in om andere verhalen te lezen, verhalen op te slaan, bijdragen te lezen en plaatsen, correspondenten te volgen en meer.

• Zakelijk lidmaatschap

Vind je het belangrijk dat jij en je collega’s dieper inzicht krijgen in de belangrijke thema’s van deze tijd?

Met onze advertentievrije journalistiek geven we jouw organisatie inzicht in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen weet  wat  er gebeurt, maar ook begrijpt  waarom  het gebeurt.

Je gebruikt een verouderde browser!

We ondersteunen het gebruik van Internet Explorer niet meer, en raden je aan over te stappen op een andere browser, bijvoorbeeld Firefox, Chrome of Edge.

Je kunt nu verder lezen, maar weet dat je leeservaring niet optimaal zal zijn.

• Geef cadeau
• Veelgestelde vragen
• Voorwaarden

• voor ieder individu
• geen toets op inkomen en vermogen
• geen tegenprestaties
• hoog genoeg om van te leven

Home » Experimenten, pilots en aanzetten tot basisinkomen

Experimenten, pilots en aanzetten tot basisinkomen

• Ghana, externe link GiveDirect blockchain
• Kenia, GiveDirectly in 300 dorpen
• Namibië,het eerste grote basisinkomen project
• Oeganda, Eight (externe link )
• Oeganda, langdurig project van INclusion in Welle
• Rwanda, 100weeks
• India,  Madhya Pradesh
• India, Sikkim e.a.
• Zuid-Korea, externe link , nog eentje , en nog een .
• Duitsland, HarzPlus compensatie Hartz IV
• Duitsland, Mein Grundeinkommen
• Duitsland, 120 x € 1.200 3 jaar
• Finland, KELA 2017-2018
• Schotland ( externe link en nog eentje )
• Spanje, Barcelona ( externe link ), en nog een link en nog eentje
• Spanje, groot experiment in Catalonië
• VK, daklozen in Londen 2009
• Wales, care leavers ( externe link ) 2022
• Lokale experimenten met verruimde bijstand
• Amsterdam ( externe link )
• Amsterdam en Rotterdam, Collectief Kapitaal
• Verruimde bijstand Nijmegen
• Aanzet brede proef Rivierenland

Noord-Amerika

• Canada, Mincome in Manitoba en Dauphin
• Canada,  Ontario
• VS, Alaska PFD
• VS, Californië, Stockton
• VS, Cherokees
• VS, pilots 1960s and 1970s (externe link )
• VS, Y combinator, Sillicon Valley

Zuid-Amerka

• Brazilië,  Bolsa Família

Zie ook een paar overzichten van Inclusion :

• Is er al ervaring met het basisinkomen? (september 2021, over oudere experimenten)
• Recente experimenten met het basisinkomen in hoge-inkomenslanden (november 2021)
• Welke Nederlandse en Belgische organisaties houden zich bezig met het basisinkomen in ontwikkelingslanden? (december 2021)
• Waarom het geven van een basisinkomen een effectieve methode van ontwikkelingssamenwerking is (januari 2022)
• Wereldwijd basisinkomen (juni 2022)

Veel Engelstalige informatie over experimenten e.d. is te vinden via de website van BIEN . Zie ook een beperkt overicht op Wikipedia: Basic income pilots In Stanford (Californië) wordt gekeken naar experimenten e.d., zie Stanford lab explores experiments in universal basic income , met een Table of Ongoing and Proposed Basic Income and Cash Transfer Programs in the US and Canada . Een  overzicht van lopende projecten is te vinden in Universal basic income had a rough 2018  (december 2018). Er is ook een Frans-talige wereldkaart van de experimenten (december 2019). In oktober 2020 heeft ook Vox een overzicht gepubliceerd .

Zie hieronder ook de de berichten op onze website over experimenten.

Hoe het universele basisinkomen de economie zal redden

De Canadees Max Fawcett schreef in mei 2020, aan het begin van de COVID-crisis een artikel over de oplevende belangstelling voor basisinkomen. Delen daarvan zijn in mei 20224 gebruikt bij het Nederlandse VWO-eindexamen Engels. Vertaalde slotzin: Er is misschien geen betere manier om dat te doen dan door een universeel basisinkomen in te voeren. Lees verder

Is Dit het Model voor de Toekomst? Eerste Indruk van een driejarige UBI studie in Duitsland

Een driejarig Duits experiment met basisinkomen is afgerond. De volledige evaluatie van deze driejarige studie zal pas volgend jaar bekend worden gemaakt, maar de eerste signalen zijn veelbelovend. Lees verder

Beste ID: Een basisinkomen voor alle IJslanders

Mark Sanders, hoogleraar internationale economie aan de Universiteit van Maastricht, heeft een droomproject: een basisinkomen voor alle IJslanders. “Mijn gedroomde onderzoek is een grootschalig veldexperiment met een basisinkomen om daarvan te leren hoe een samenleving als systeem en de individuen daarin reageren op een dergelijke, vrij fundamentele aanpassing van de instituties waarbinnen we onze economie hebben ingekaderd. Lees verder

Het Bouwdepot experimenteert door met basisinkomen in Amersfoort en Leiden

Afgelopen najaar verlengde Amersfoort een project met tijdelijk basisinkomen in Amersfoort. Verleden week is ook in Leiden besloten tot zo’n aanpak. Lees verder

Guy Standing: het bewijs voor een basisinkomen is nu voldoende

Als regeringen oprecht zouden zeggen dat ze ‘evidence-based policy’ zullen toepassen, zouden we al een basisinkomenssysteem hebben. Maar de politieke mastodonten houden de golven tegen. Terwijl er in veel landen een meerderheid voor basisinkomen is. Lees verder

Wordt Canada het eerste land met een basisinkomen?

Er gebeurt veel in Canada rond basisinkomen. Misschien is Zuid-Korea eerder met het invoeren van basisinkomen na hun verkiezingen in 2027, maar Canada maakt ook serieuze kans het eerste land ter wereld te worden dat basisinkomen in één of andere vorm invoert. Lees verder

Basisinkomen-project INclusion in Welle Oeganda bestrijdt armoede

In Oeganda loopt een zeven jaar durend experiment met een bescheiden basisinkomen voor iedereen in het kleine dorp Welle. Een tussenevaluatie laat zeer positieve effecten zien. Lees verder

Basisinkomenproject zorgt voor veranderingen in Welle (Oeganda)

In augustus 2020 startte INclusion een basisinkomenproject in het dorp Welle in van Oeganda. Een recent onderzoek laat zien dat dit cash transfer programma erg positieve effecten heeft op een groot aantal punten. Lees verder

Positief eerste beeld langlopend basisinkomenproject Oeganda

In augustus 2020 startte INclusion een basisinkomenproject in het dorp Welle in Oeganda. Alle inwoners van het dorp ontvangen nu al drie jaar lang 15 euro per maand. Er is nu een onderzoeksrapport gepubliceerd. Het onderzoek laat zien dat het cash transfer programma erg positieve effecten heeft. Lees verder

Rust in de je hoofd met een basisinkomen

Rust met een basisinkomen. Dat ervoeren dertig jongvolwassenen in Eindhoven die in 2021 een bedrag van 1050 euro per maand ontvingen zonder dat daar voorwaarden aan verbonden waren. Het project werd gefinancierd door de gemeente in samenwerking met Stichting Het Bouwdepot. Lees verder

Engelse denktank presenteert experiment met basisinkomen

In Londen is een experiment gestart met een basisinkomen van omgerekend 1.853 euro per maand door de progressieve denktank Autonomy. Lees verder

Onvoorwaardelijk basisinkomen: het ambitieuze project van Catalonië

Catalonië is een test gestart met het onvoorwaardelijk basisinkomen, voor ongeveer 5.000 mensen. Gunther Sosna en Alduin Juan Gazquez interviewden Sergi Raventós, hoofd van het bureau van het proefproject basisinkomen, voor Neue Debatte. Lees verder

Basisinkomen en arbeidsparticipatie

Peter van Hoesel zag dat er weer een studie is verschenen (nu uit vanuit Spanje) waarin duidelijk wordt dat bij experimenten met basisinkomen geen negatief effect blijkt op de arbeidsparticipatie. Bij meer grootschalige invoering verwacht hij vooral positieve effecten, maar daarvoor is grondiger onderzoek nodig naar lange termijneffecten (ook neveneffecten) van de invoering van een basisinkomen. Niet alleen op het microniveau van individuen en werkgevers maar ook en vooral op macroniveau. Lees verder

Collectief Kapitaal, gestart in Amsterdam

‍De Stichting Collectief Kapitaal verdeelt gedoneerd geld over mensen met bestaansonzekerheid. Ze keren maandelijks € 1.000,- collectief kapitaal uit aan mensen die daarvoor zijn ingeloot. Lees verder

Zomergroeten – Basisinkomen: debat leeft weer op

Alexander de Roo, voorzitter van Basisinkomen Nederland, maakt de balans op van de recente discussie over basisinkomen en aanverwante activiteiten. Hij ziet veel positieve punten. Lees verder

Naar Bali fietsen voor basisinkomen in Oeganda

Twee jeugdvrienden zijn in maart zijn vanuit Maastricht op de fiets naar Bali vertrokken. Met hun reis zamelen ze geld in voor het goede doel: het bestrijden van armoede door de allerarmsten simpelweg een basisinkomen te geven Lees verder

Zetels voor het basisinkomen in Amsterdamse Stadsdeelcommissiessta

De gecombineerde lijst 15 (De Groenen Basis Piraten) in Amsterdam haalde net geen zetel in de gemeenteraad, wel zetels in vier Stadsdeelcommissies. Lees verder

Werkbereidheid neemt niet af door basisinkomen

Invoeren van basisinkomen betekent niet dat mensen minder gaan werken. Zo luidt de conclusie van een reeks gedragsexperimenten door onderzoekers van de Universiteit Leiden. Ook vonden zij aanwijzingen dat mensen met een basisinkomen eerder een baan zoeken die beter bij hen past. Lees verder

Basisinkomenproject van INclusion in Uganda

INclusion is in 2020 gestart met het eerste basisinkomenproject door een Nederlandse organisatie, waarbij álle inwoners van een dorp in Uganda (Welle) zeven jaar lang een basisinkomen zullen ontvangen van omgerekend 15 euro per maand. Lees verder

Recensie: ‘Basisinkomen, een ongekend alternatief’ van Reyer Brons

Bestaanszekerheid, minder armoede, meer vrijheid, kleine overheid, een betere werking van de arbeidsmarkt. Auteur Reyer Brons behandelt in zijn onlangs uitgegeven boek ‘Basisinkomen, een ongekend alternatief’ deze essentiële kenmerken van het basisinkomen. Een nieuw fiscaal en sociaal systeem waarover in brede lagen van de samenleving wordt gesproken en waar steeds meer (politiek) draagvlak voor komt. Lees verder

INclusion gestart met basisinkomenproject in Uganda

Als eerste Nederlandse NGO is INclusion gestart met een basisinkomenproject in Uganda. Zeven jaar lang ontvangen alle inwoners van het dorp Welle elke maand een individueel basisinkomen van 15 euro. Lees verder

Basisinkomen, een ongekend alternatief, door Reyer Brons

Moeilijke vragen over basisinkomen pakt Reyer Brons aan in een boek. Na acht hoofdstukken weet je alles over basisinkomen. Dit boek is hard nodig. Er leven nog te veel misverstanden over basisinkomen. Een nuttig boek voor iedereen die behoefte heeft aan verdieping over een omstreden onderwerp. Lees verder

Het beperkte nut van experimenten met basisinkomen

Wereldwijd zijn er meer dan twintig experimenten rond basisinkomen gestart, waarvan een deel nog loopt. Bij geen enkel experiment tot nu toe zijn negatieve uitkomsten gebleken. Bestaanszekerheid neemt toe, evenals levensgeluk, gezondheid en vertrouwen. Kleine criminaliteit neemt af. Bij de arbeidsparticipatie zijn wisselende resultaten, maar met tot nu toe vrij kleine effecten. Lees verder

Ecologisch basisinkomen, een experiment om de ecologische voetafdruk te beperken

Een Ecologisch Inkomen is een basisinkomen dat je nodig hebt om zo te kunnen leven dat jouw eigen Ecologische Voetafdruk binnen de grenzen van de planeet blijft. We zouden kunnen starten met een experiment, waarbij inwoners van een ecodorp daarin gesteund worden via een ecologisch basisinkomen. Een experiment dat waardevolle informatie kan opleveren en inzicht geeft op welke wijze het gedrag van de inwoners verandert. Lees verder

Experimenteel basisinkomen voor gedupeerden pandemie

Laat gedupeerden van de pandemie niet in de bijstand belanden, maar geef ze een experimenteel basisinkomen als opmaat naar een universeel basisinkomen. Lees verder

Het basisinkomen in woorden gevat, maar welke?

Elk voorstel om een basisinkomen te overdenken, de beleidsopties ervan te bekijken, beleid te formuleren, ertoe te besluiten en het te implementeren, elk voorstel bestaat uit woorden. Noem je het universeel, of onvoorwaardelijk. Of is negatieve inkomstenbelasting of een gegarandeerd inkomen beter? Johan Horeman kiest voor het enkele woord: Basisinkomen. Lees verder

Experimenten zijn te kleinschalig om de echte effecten van een basisinkomen te kunnen inschatten

Je kunt uit overtuiging kiezen voor een ander sociaal systeem, waarin sociale zekerheid los wordt gemaakt van de arbeidsrelatie. De afschaffing van de slavernij en de invoering van de AOW is ook gebeurd omdat men dat noodzakelijk vond, zonder dat er eerst is geëxperimenteerd. Lees verder

Basisinkomen wereldwijd is de ideale vorm van armoede bestrijding en ontwikkelingshulp

Wereldwijd basisinkomen werkt beter dan de huidige vormen van ontwikkelingshulp. Het geeft de mogelijkheid armoede overal ter wereld te verkleinen en bestaanszekerheid te vergroten, en verkleint daarmee economisch gedreven migratiestromen. Lees verder

Is basisinkomen een nieuw en nog onrijp idee?

Over de voor- en nadelen van basisinkomen wordt al decennia een gesproken in diverse landen en ook zijn op meerdere plaatsen in de wereld experimenten uitgevoerd die positieve indicaties geven over de effecten van basisinkomen. Lees verder

Jan Soons: Basisinkomen van utopie naar realiteit

De toeslagenaffaire maakte op pijnlijke wijze duidelijk dat ons sociale zekerheidsstelsel dringend aan herziening toe is. Jan Soons onderbouwt aan de hand van diverse modellen en berekeningen dat basisinkomen in Nederland betaalbaar is. Het past in een rechtvaardige en liberale samenleving. Basisinkomen kan welvaart en welzijn voor iedereen blijvend bevorderen en zorgen dat werken echt gaat lonen. Lees verder

Regelarme bijstand in Spanje, een stapje op weg naar basisinkomen?

In Spanje is vanaf 1 juni een ‘minimaal leefinkomen’ beschikbaar voor huishoudens die geen of zeer weinig inkomsten hebben. De Spaanse regering voerde de regeling in recordtempo in, nu steeds meer gezinnen in armoede vervallen als gevolg van de coronacrisis. Het is geen basisinkomen (niet individueel, wel een inkomenstoets, niet hoog genoeg), maar qua systeem is dit stelsel beter op weg naar basisinkomen dan de bijstand in Nederland door het wegvallen van plichten en bedilzucht en de mogelijkheid tot bijverdienen Lees verder

Werken aan een ‘Toekomst zonder armoede’. Verschuivingen aan het einde van mei.

De VBi volgt de ontwikkelingen in Nederland en ook binnen politieke partijen die actief toewerken naar  het agenderen van basisinkomen in de verkiezingsprogramma's voor de Tweede Kamer. In de afgelopen week zijn er wat ontwikkelingen geweest op dit terrein. Lees verder

Fins basisinkomen experiment – Meer geluk en meer werk

Finnen met een basisinkomen hadden meer zelfvertrouwen, meer vertrouwen in de toekomst en ook meer vertrouwen in de overheid. De betrokkenen hadden circa  8 % meer betaald werk. Lees verder

Vertrouwen werkt wel – Resultaten van de experimenten met regelvrije bijstand bekend.

Op 1 mei , de dag van de arbeid, verschenen de eerste resultaten van de experimenten met regelvrije bijstand in Lees verder

Laat jongeren niet zwerven – experimenteel inkomen voor vijf jongeren

Vanaf februari krijgen vijf jongeren uit drie verschillende steden (Rotterdam, Eindhoven en Den Haag) voldoende inkomen. De vijf jongeren zijn tussen de 18 en 21 jaar, hun ouders zijn buiten beeld en Lees verder

Cash4all4life, een beperkt basis inkomen als beste vorm van ontwikkelingshulp

Er zijn vooral in Afrika veel cash transfer initiatieven, allemaal met verschillende invalshoeken en opzet van hun programma’s. Tom de Lees verder

Give Directly Kenia – Manna from heaven – deel 3 Aandachtig zenuwcentrum in Nairobi

Jan Atze Nicolai en Brigitta Scheepsma (bestuurslid en basisgroeplid Fryslan van onze vereniging) zijn in september op bezoek geweest bij Lees verder

Give Directly Kenia – Manna from heaven – deel 2 Magawa

Give Directly Kenia – Manna from heaven – deel 1 Bamba

Namibië, het eerste grote basisinkomen project dat door de politiek opzij is gezet ondanks zeer positieve resultaten

Overal zien we experimenten en pilots in de richting van basisinkomen en zaken die je kunt zien als aanzet tot basisinkomen. Lees verder

HartzPlus compenseert sancties in de Duitse sociale zekerheid

Aanzet voor een brede proef met basisinkomen in Rivierenland

Het Mincome project in Manitoba, Winnipeg en Dauphin

Verslag van provinciaal debat over proef met basisinkomen in Culemborg/Rivierenland

Een enerverende discussie in Culemborg op 14 maart 2019 leidde ertoe dat de meerderheid van de aanwezige partijen een voorstudie Lees verder

Sillicon Valley onderzoekt basisinkomen wegens verdere automatisering

Achtergrond proef Onvoorwaardelijk Basisinkomen Regio Rivierenland

Op donderdagmiddag 14 maart 2019, aan de vooravond van de Provinciale verkiezingen, organiseert de initiatiefgroep Basisinkomen Rivierenland een debat over Lees verder

Stockton, Californië, een proef in de armste stad in de VS

De looptijd van het experiment was 18 maanden. De start was op 19 februari 2019 met 130 deelnemers. De looptijd is inmiddels vanwege de Corona-crisis (dankzij een gift) met 6 maanden verlengd tot januari 2021. Lees verder

Fins experiment – een beroerde afwijking van een universeel basisinkomen

Ondanks de stellige uitspraken van de zittende coalitie, zal het basisinkomen in Finland niet verdwijnen van de politieke agenda. Hervorming Lees verder

Rheinau, een poging tot een test voor de toekomst

Voorlopige resultaten Fins experiment hoopgevend: Basisinkomen maakt mensen gelukkig!

Meer welzijn, betere gezondheid, minder stress en meer opleiding. En geen daling van de bereidheid betaald te werken, maar een Lees verder

Lokaal experiment met de bijstand in Nijmegen

Londen, gratis geld voor 15 daklozen

Nederlandse lokale experimenten met verruimde bijstand

Een experiment in ontario (canada) dat om politieke redenen is stopgezet..

Brazilië, armoedebestrijding via Bolsa Família

Kenia, GiveDirectly doet proef met basisinkomen in 300 dorpen met 21.000 mensen

India, Madhya Pradesh basic income transfer pilot 2010-2013

Overal  zien we experimenten en pilots in de richting van basisinkomen en zaken die je kunt zien als aanzet tot Lees verder

Finland, een experiment met veel gedoe en politieke ruis

Duitsland, Mein Grundeinkommen verloot basisinkomens

Alaska Permanent Fund, burgerdividend uit olie-opbrengsten

Overzicht van experimenten, pilots en aanzetten richting basisinkomen

Kenmerken voor een overzicht van experimenten, pilots en aanzetten richting basisinkomen

Over de hele wereld zien we experimenten in de richting van basisinkomen, pilots om de mogelijkheden tot invoering te verkennen Lees verder

Welke veronderstelde effecten van basisinkomen kunnen we experimenteel toetsen?

Om tot betere experimenten te kunnen komen en een beeld te hebben bij n voorgenomen experimenten, is een aanpak gemaakt Lees verder

Strategische opties voor de invoering van basisinkomen

Invoeren van basisinkomen kan in één keer met een grote stap, of meer geleidelijk door zaken aan te passen of Lees verder

Over zin en onzin van pilots met het basisinkomen

Hebben we nieuwe pilots of experimenten nodig om aan te tonen dat een onvoorwaardelijk basisinkomen een goed idee is? Nee, Lees verder

Een beleidstheorie voor het basisinkomen

Om tot betere experimenten te kunnen komen en een beeld te hebben bij de aanpak van voorgenomen experimenten, is een Lees verder

Experimenten met een basisinkomen: hulp of hindernis?

Als je niet de juiste vragen stelt bij een experiment met een basisinkomen, kunnen slecht opgezette proefprojecten zelfs een negatief effect hebben. Lees verder

Actiebijeenkomst Noord-Duitsland: Flensburg gaat voor basisinkomen.

Op de onlangs in Hamburg gehouden bijeenkomst van onze Duitse zusterorganisatie Netzwerk Grundeinkommen[1] hebben 50 activisten uit Noord Duitsland acte Lees verder

Basisinkomen: vrijheid & bestaanszekerheid

Tegenwoordig is de discussie over het basisinkomen pragmatisch. Velen vinden het wel een goed idee, maar is het financierbaar? Alexander Lees verder

Guy Standing over de aanpak van experimenten met basisinkomen

Hoe komen we tot een goede aanpak van experimenten met basisinkomen.

Sla het experiment maar over….

Het Finse experiment Basisinkomen heet mislukt te zijn. Het Finse experiment is een experiment met socialere bijstand. Dit zal hooguit Lees verder

Het gedoe rond het Finse experiment, de sociale media en hoe nu verder

Veel misplaatste vreugde op sociale media na het besluit het Finse experiment met regelarme bijstand niet te verlengen. Lastig, die Lees verder

Leerpunten bij het opzetten van basisinkomen-experimenten.

We staan nog in een begin fase om het OBi, het Onvoorwaardelijke Basisinkomen, bespreekbaar te maken. Het begrip OBi is Lees verder

Nationaal Congres Basisinkomen UniePlaza Culemborg 200 deelnemers ( 4 maart 2018)

Op zondag 4 maart 2018 organiseerde het Kernteam Basisinkomen Rivierenland het Nationaal Congres Basisinkomen in Culemborg. 200 deelnemers waren aanwezig Lees verder

100WEEKS – Temporary cash for permanent change

    De oprichting van 100WEEKS is op een goed moment gekomen. Het groeiende enthousiasme voor een basisinkomen in Nederland Lees verder

Wat kan PvdA-Veldhoven met basisinkomen?

Terwijl ‘Den Haag’ afhoudend doet over het basisinkomen, groeit de belangstelling aan de basis. In veel gemeenten wordt gedacht over Lees verder

09. Bezwaren basisinkomen: Procedures en instituties

We gaan er niet over, het is aan anderen over basisinkomen te beslissen. Het is een te grote operatie voor ons, we gaan Lees verder

Basisinkomen even op de Radar in Den Haag

Op dinsdag 14-11-2017 bood Antoinette Hertsenberg van Radar een petitie met ruim 110.000 handtekeningen aan in de Tweede Kamer. De Lees verder

Experimenten met regelarme bijstand in Nederland/ Nederland staat op de wereldkaart

De experimenten in Nederland met regelarme bijstand beginnen inmiddels te lopen in ruim 10 gemeenten. Er worden ruim 3.000 mensen Lees verder

Basisinkomen in Namibie, India en Kenia

De “Basic Income Grant pilot” van Namibië (2008) was het eerste  universal cash transfer experiment in de wereld. De “Basic Lees verder

Bananen, Basisinkomen, Duurzaamheid en Kunst

Een doel van kunstenaar Shelley Sacks is het scheppen van een ruimte waarin onderzocht kan worden hoe het basisinkomen kan Lees verder

Een studiemiddag in Nieuwspoort over onderzoek naar het basisinkomen

Invoering van een basisinkomen, met name als het gaat om een onvoorwaardelijk basisinkomen, is een zeer ingrijpende beleidswijziging die forse Lees verder

De mogelijke invoering basisinkomen – Ruwe contouren en varianten

In de achterliggende jaren is de discussie rondom de invoering van een basisinkomen in Nederland, evenals in andere Europese landen, Lees verder

Het mag geen basisinkomen heten: Experimenten met de bijstand

Het debat over experimenten met de bijstand begon al in 2015. Vorig jaar kregen een aantal gemeenten het recht om Lees verder

Win for Life, met het basisinkomen naar vrijheid en creativiteit

plan voor geleidelijke en onderbouwde invoering van basisinkomen Als Europa aan al haar inwoners een eurodividend van 200 euro per Lees verder

Vier keer basisinkomen in Nederland, hoe gaat dat?

4 Nederlanders kregen de afgelopen 2 jaar een soort basisinkomen. Hoe ging dat, beviel het en hoe gaat het verder? Lees verder

Experimenten met de bijstand in Nederland – Sjir Hoeijmakers

Tijdens de jaarlijkse Algemene Ledenvergadering van de Vereniging Basisinkomen op 7 mei 2017 gaf Sjir Hoeijmakers een presentatie over de Lees verder

Sjir Hoeijmakers over status experimenten basisinkomen

Sjir Hoeijmakers  verteld over status experimenten basisinkomen op de ledenvergadering van mei 2017. Niet echt experimenten met basisinkomen,  maar met Lees verder

Canada geeft 4.000 mensen 3 jaar lang een basisinkomen

De grootste Canadese provincie (Ontario) gaat in drie steden experimenteren met het basisinkomen. Het ligt naast provincie Manitoba waar 40 Lees verder

Jaarvergadering zondag 7 mei. Lezing Sjir Hoeijmakers

De Vereniging Basisinkomen is toe aan een nieuw bestuur. Aanstaande 7 mei is er de verkiezing van nieuwe vrouwelijke kandidaten Lees verder

Basisinkomen, De stand van zaken, maart 2017

Daartoe uitgedaagd heeft Bart Nooteboom een overzicht van de stand van zaken in de discussie over het basisinkomen opgesteld. Dit Lees verder

Impressie van het minisymposium onderzoek basisinkomen 10 maart 2017

Op het minisymposium over onderzoek naar basisinkomen pleitte Peter van Hoesel voor een breed onderzoek. Alexander de Roo wil vooral Lees verder

Steun voor experiment met gift Gezond in de Stad Terneuzen

Het basisteam Amsterdam van de VBi betuigt steun aan de wethouder van Terneuzen die een plan ingediend heeft bij de Lees verder

Uit het moeras met een onvoorwaardelijk basisinkomen

Nu populisten furore maken in de Westerse wereld door de economische- en financiële onzekerheid van mensen uit te buiten voor Lees verder

Betrokkenen kritisch over het Ontwerpbesluit Experimenten Participatiewet

Op de laatste vrijdag in september 2016 besloot de Nederlandse regering om experimenten met een ‘regelarme’ bijstand op beperkte schaal en Lees verder

Steden mogen experimenteren met bijstand; nog lang geen basisinkomen

Steeds meer gemeenten willen als antwoord op de ingewikkelde uitkeringsregels experimenteren met het zogeheten basisinkomen. Dit houdt in dat elke Lees verder

Basisinkomen experiment in Dauphin, Canada

Lees verder

Pilot in Namibië

• Share full article

Advertisement

Canada Letter

Shattered by montreal mind-control experiments, but undeterred in a suit.

Families of patients in a Cold War-era mind-control experiment in Montreal are pressing forward after a recent setback in their class-action lawsuit.

By Vjosa Isai

Every weekend was an adventure for Julie Tanny when she was a young girl.

Her father, Charles, made sure of it, surprising his three children with trips and visits to the amusement park. His warmth radiated physically, too, when he would rub his children’s ice-cold feet back to life after a skate at their backyard rink in Montreal.

Everything changed in the winter of 1957. A tooth filling gone awry spurred an excruciating neurological condition that stumped five of his doctors. They referred him to the Allan Memorial Institute, a psychiatric hospital at McGill University in Montreal, where he was admitted for three months of treatment.

When Ms. Tanny’s father was released, the man who came home was distant, irate, confused and physically abusive. He did not remember that he owned a snowblower business. He was barely able to recognize his family.

It was as though his brain had been reprogrammed.

As Ms. Tanny would later learn, it largely was. Her father had unknowingly become a patient of Dr. Donald Ewen Cameron, a psychiatrist running a secret mind-control experiment claimed to be funded by the Central Intelligence Agency as part of a Cold War-era program known as MK-ULTRA.

“He was like a shell of what he was before,” Ms. Tanny, a retired wholesale jeweler, said. “He was just a completely different person.”

Ms. Tanny, 70, is the lead plaintiff in a class-action lawsuit filed in 2019 against the institutions linked to the experiment and the Canadian and United States governments. About 400 people, mostly families of former patients who were treated at the clinic between 1948 and 1964, have joined the effort, she said.

We are having trouble retrieving the article content.

Please enable JavaScript in your browser settings.

Thank you for your patience while we verify access. If you are in Reader mode please exit and  log into  your Times account, or  subscribe  for all of The Times.

Thank you for your patience while we verify access.

Already a subscriber?  Log in .

Want all of The Times?  Subscribe .

Home Toggle navigation FR Toggle Search Search the site Search About us About us Head office Regional offices History Archives Background materials Photos and videos Accessibility Contact us Corporate governance Board of Directors Governing Council and Senior Management Governance documents Educational resources The Economy, Plain and Simple Explainers Financial education resources Careers Take a central role at the Bank of Canada with our current opportunities and scholarships.

Non-Parametric Identification and Testing of Quantal Response Equilibrium

We study the falsifiability and identification of Quantal Response Equilibrium (QRE) when each player’s utility and error distribution are relaxed to be unknown non-parametric functions. Using variations of players’ choices across a series of games, we first show that both the utility function and the distribution of errors are non-parametrically over-identified. This result further suggests a straightforward testing procedure for QRE that achieves the desired type-1 error and maintains a small type-2 error. To apply this methodology, we conduct an experimental study of the matching pennies game. Our non-parametric estimates strongly reject the conventional logit choice probability. Moreover, when the utility and the error distribution are sufficiently flexible and heterogeneous, the quantal response hypothesis cannot be rejected for 70% of participants. However, strong assumptions such as risk neutrality, logistically distributed errors and homogeneity lead to substantially higher rejection rates.

DOI: https://doi.org/10.34989/swp-2024-24

We use cookies to help us keep improving this website.

Experimenteren geïnspireerd op het basisinkomen

Voorbeelden uit binnen- en buitenland

• Armoede in nederland
• Published: 13 February 2017
• Volume 79 , pages 20–23, ( 2017 )

Cite this article

• Yvette Bommeljé 1  

494 Accesses

2 Citations

Explore all metrics

Samenvatting

Recent verschenen: de AMvB experimenten bijstand. Qua mogelijkheden alleen niet zoals gemeenten hadden gewild. Decentraliseren kent kennelijk grenzen. ‘Voor een aantal gemeenten reden om af te haken. Anderen gaan door om er het beste van te maken.’ Een gesprek met Sjir Hoeijmakers, econometrist en pleitbezorger voor experimenten geïnspireerd op het basisinkomen.

This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.

Access this article

Price includes VAT (Russian Federation)

Instant access to the full article PDF.

Rent this article via DeepDyve

Institutional subscriptions

De presentaties in het Finse congres: http://videonet.fi/web/kela/20161108/ Meer info over het Finse experiment: http://www.kela.fi/web/en/basic-income-experiment-2017-2018 Volg de ontwikkeling van de Nederlandse experimenten op:

Zie onder andere http://www.montesquieu-instituut.nl Een hardnekkig idee. En www.basisinkomen.nl. .

http://www.vpro.nl/programmas/tegenlicht/ lees/specials/basisinkomen.html. Rutger Bregman: Waarom we iedereen gratis geld moeten geven. De Correspondent. 2013.

Onderzoeks Instituut van Tilburg University, verricht onderzoek naar arbeidsmarktdynamiek en sociale cohesie. Voorwaarde voor deelname aan de experimenten is het uitvoeren van wetenschappelijke monitoring en evaluatie om zo bij te dragen aan kennis en voor mogelijke toepassing elders.

Tilburg University

Author information

Authors and affiliations.

http://www.bsl.nl

Yvette Bommeljé

You can also search for this author in PubMed   Google Scholar

Additional information

Yvette Bommeljé is redactievoorzitter van Sociaal Bestek en eigenaar van Yvet Bommeljé advies en onderzoek.

Rights and permissions

Reprints and permissions

About this article

Bommeljé, Y. Experimenteren geïnspireerd op het basisinkomen. soc bestek 79 , 20–23 (2017). https://doi.org/10.1007/s41196-017-0009-y

Download citation

Published : 13 February 2017

Issue Date : February 2017

DOI : https://doi.org/10.1007/s41196-017-0009-y

Share this article

Anyone you share the following link with will be able to read this content:

Sorry, a shareable link is not currently available for this article.

Provided by the Springer Nature SharedIt content-sharing initiative

• Find a journal
• Publish with us
• Track your research